De Koning Die Niet Groot Genoeg Was – Illustrations by Danny Kerman

Toen Prins Median jong was, droomde hij ervan om groter te zijn dan alle andere kinderen in het koninkrijk. Maar dat was hij niet. Hij was niet klein, en hij was niet groot.

“Wanneer ik koning ben, zal ik de grootste van mijn hele koninkrijk zijn”, vertelde hij zichzelf.

Op een dag werd hij echt koning. Hij was gegroeid en was niet klein. Maar hij was ook niet groot.

De koning ontbood de koninklijke juwelier.

“Maak me een grotere kroon”, beval Koning Median hem.

Maar zelfs met een grotere kroon, waren er nog altijd mensen groter dan de koning.

Dit maakte hem erg verdrietig.

“Breng me de koninklijke schoenmaker”, zei hij tegen zijn vazal.

“Schoenmaker, maak voor mij de hoogste schoenen in het koninkrijk,” zei de koning, en dat deed de schoenmaker. Maar zelfs toen de koning zijn nieuwe kroon en zijn nieuwe schoenen droeg, waren er nog steeds grotere mensen in het koninkrijk.

“Bouw een grotere troon voor me”, beval hij de koninklijke timmerman.

De timmerman bouwde een hele groot troon voor hem.

Maar er waren nog steeds een paar mensen in het koninkrijk die groter waren dan de koning.

“Beveel alle mensen in mijn koninkrijk om voorover te bukken en nooit meer opnieuw recht te staan”, schreeuwde hij.

En zo geschiedde.

Toen was de koning inderdaad zeer groot.

Maar op een dag zag hij een vlinder over zijn hoofd vliegen.

“Vang de vlinder”, zei hij tegen zijn assistenten. “Niets mag hogerop zijn dan de koning”. 

De assistenten van de koning achtervolgden de vlinder, maar die vloog hoog de lucht in.

De koning was erg boos. “Ik moet groter zijn dan alle levende dingen”, zei hij.

Hij ontbood de koninklijke ingenieurs.

“Bouw een toren voor mij”, zei hij tegen ze.

De ingenieurs bouwden een toren voor de koning. Hij was heel groot nu, groter dan iedereen in zijn koninkrijk.

Voor een ogenblik was hij blij.

En toen vloog er een vogel boven zijn hoofd.

“Verhoog me nog meer”, zei hij tegen de ingenieurs. 

“Hoger”, zei de koning. “Hoger”. En de ingenieurs maakten de toren hoger.

En nog hoger.

Op een bepaald moment was de toren van de koning zo hoog, dat zijn hoofd letterlijk in de wolken was.

Hij kon niets meer zien. “Hoe kan ik nu weten of ik de grootste ben?” vroeg hij zich af. 

“Hoger, hoger”, riep hij naar de ingenieurs beneden.

De koning torende nu zo ver boven het wolkendek uit, dat hij zijn hele koninkrijk kon zien. Hij was groter dan elke berg, hogerop dan elke vogel en vlinder.

Koning Median was eindelijk voldaan. “Ik ben de grootste van het hele koninkrijk”, zei hij. 

Koning Median riep naar zijn ingenieurs beneden. “Jullie kunnen me naar beneden helpen nu”.

“Je helpen met wat?” riepen de koninklijke ingenieurs. “We kunnen je amper horen.” 

“Help me naar beneden van deze toren, idioten”, riep de koning.

“Wat?” zeiden de koninklijke ingenieurs. “Moeten we je nog meer verhogen?”

Dus maakten de ingenieurs de toren nog hoger, tot ze de koning helemaal niet meer konden horen.

En tot op deze dag, kunnen ze dat nog altijd niet.