HOŞGÖRÜLÜLER ÜLKESİ 2

Bir gece yine böyle düşüneler içindeyken sarayın balkonundan hoşgörü ormanındaki en köklü ve en eski ağaç olan Koca Çınar’ı fark etmiş. Koca Çınar Hoşgörü ülkesinde iksirden etkilenmeyen tek ağaçmış. Bütün güzelliği ve ihtişamı ile o da krala bakıyormuş. Kral ülkesindeki bütün her şeyin değişip de Koca Çınar’ın aynı kalmasına hem sevinmiş hem de çok şaşırmış. Sabah olur olmaz kral ormanın yolunu tutmuş. Koca Çınar’ın yanına gelmiş. Koca Çınar, krala gülümsüyor gibiymiş. Kral Koca Çınar’a seslenmiş.

– ” Ey ulu Çınar! Güzel Çınar. ülkemde her şey değişirken sen nasıl böyle kalabildin, acaba? ” demiş.

Koca Çınar krala cevap vermiş.

– ” Ey Hoşgörü Ülkesi’nin iyi kralı! Ben burada yıllardır bütün köklerimle bütün duygu ve değer diyarlarından beslenerek yaşıyorum. Benim köklerim bütün diyarlara ulaşır. Köklerimin bir ucu da kıskançlık ülkesinde .Kıskançlık Kraliçesi hazırlatmış olduğu iksiri senin ülkenin bütün su kuyularına döktü.

O yüzden bu suyun değdiği herkes ve her şey değişti. Demiş. Hoşgörü Kralı, Kıskançlık Kraliçesinin bu kadar kötülük yapmasını üzülerek şaşkınlıkla karşılamış. Koca Çınar ‘a sormuş:

– ” Peki, Koca Çınar ben ülkem için ne yapabilirim, durumu nasıl düzeltirim? Demiş. Koca Çınar:

-Ülken için benim köklerimin ulaştığı bütün iyi duygu ve değerlerin değdiği yaprağı topla. Yapraklarımı toz haline getir. Bu tozları kuşlarla bütün ülkene havadan serp. Bu tozun değdiği herkes ve her şey eski güzel huylarına dönecekler. D emiş. Kral çok sevinmiş. Koca Çınar’a teşekkürler ederek onun dediklerini yapmak için hemen saraya dönmüş. Çınar’ın yaprakından olan tozları ülkesine serpmiş. Bir anda herkes eski güzel günlerine ve huylarına dönmüş. Yaşadıkları kötü günleri unutmuşlar. 

Hoşgörü Ülkesinde bunlar olup biterken gün geçmiş, zaman bitmiş, Kıskançlık Ülkesi’nde olmadık işler başa gelmiş.

Kıskançlık Kraliçesi’nin herkesten kıskanarak büyüttüğü oğlu konuşmaz, gülmez, yemez, içmez olmuş. Kraliçe kimlerden, nelerden derman aramışsa da olmamış. Bütün yapılanlar boşaymış. Biricik oğlunun eski halinden eser kalmamış.