Çevre Muhafızları

Okullar kapanmış yaz tatili sonunda gelmişti. Elif bugün karnesini aldı ve her yaz tatilinde olduğu gibi ailesiyle birlikte bu yaz da köylerine anneannesinin yanına gideceklerdi. Bu köy yemyeşil ormanların yanında, kuşların cıvıl cıvıl öttüğü küçük ve sevimli bir köydü. Elif heyecanla valizini hazırladı, içine okuyacağı kitapları ve karnesini koymayı da ihmal etmedi.

Sabah oldu, artık yolculuk zamanıydı. Elif, uzun seyahatleri çok sever, arabanın camından çevresini hayranlıkla izlerdi. Annesi yolculuk esnasında çocukken köyde yaşadığı anılarını anlatırdı. Annesi köye her gidişlerinde aynı anıları anlatsa da Elif hiç sıkılmadan merakla dinlerdi.

Keyifle geçen yolcuğun ardından nihayet köye vardılar. Elif anneannesine sımsıkı sarıldı ve onu çok özlediğini söyledi. Elif’in özledikleri arasında köyde yaşayan arkadaşları Sevim ve Umut da vardı.

Elif anneannesiyle özlem giderdikten sonra annesinden izin alıp arkadaşlarının yanına gitti. Elif ve arkadaşları gezintiye çıktı ve her yaz birlikte oyunlar oynayıp şarkılar söyledikleri göl kenarına gittiler.

Göle varınca birden yüzleri asıldı. Elif:

-“Buraya ne olmuş böyle?” dedi şaşkınlıkla.

Eskiden tertemiz ve berrak olan gölün suyu bulanıktı ve griye boyanmıştı sanki. Gölün kenarı pet şişeler, poşetler, çöplerle kaplanmıştı adeta. Umut:

-“Gölümüze ne olmuş böyle, eskiden böyle kötü de kokmazdı.” dedi.

“Ben kaç aydır burada geçireceğim mutlu günlerin hayalini kuruyordum, şimdiyse çok üzgünüm. Acaba göl nasıl bu hale gelmiş olabilir.” dedi Elif.

Çocuklar mutsuz bir şekilde çevrelerine bakınırken Umut, “Babam geçen hafta köyün yakınına kurulan yeni fabrikadan bahsedip gölün kirlenebileceğinden endişelendiğini söylemişti. Bize hayat bilgisi dersinde öğretmenimiz anlattı, eğer fabrikalar atıklarını deniz ve göllere boşatırlarsa bu atıklar doğayı kirletir ve çevredeki canlılara zarar verirmiş.” dedi.

Sevim aniden “Fabrika‘ yı görmeye gidelim mi?” diye sordu. Umut ve Elif birlikte “Gidelim.” dedi.

Üç arkadaş fabrikaya ulaştıklarında gözlerine inanamadılar. Fabrikayı daha önce hiç görmemişlerdi ve tahmin ettiklerinden daha büyük bir yerdi.

Fabrikanın kapısında iki tane görevli vardı.

− Bu abilere fabrikanın atıklarını nereye boşalttıklarını soralım mı, diye sordu Umut.

− Onlar burada çalışıyor, fabrika atıklarını göle boşaltsalar bile bize söylemezler, bu fabrikaya gizlice girmenin bir yolunu bulmalıyız, dedi Sevim.

Elif arkadaşlarına “Fabrikaya gizlice girmek doğru değil, bu konuyu eve dönünce herkes kendi ailesine anlatsın. Büyüklerimiz ne yapılacağını daha iyi bilir. Hadi artık eve dönelim.” dedi ve hep beraber eve döndüler.

Akşam oldu, Elif ve ailesi yemek sofrasına oturdu. Anneannesi Elif’in en sevdiği yemekleri yapmıştı ancak Elif ‘in yüzü biraz asıktı.

Anneannesi ona “Senin en sevdiğin yemekleri yaptım, hadi yemeğini ye.” dedi ve annesi de ekledi, “Çok üzgün görünüyorsun Elif, bir sorun mu var?” dedi.

Elif ailesine bugün olanları anlattı. Onlar da gölün başına gelenlere çok üzüldüler ve ne yapabileceklerini konuştular. Durumu belediyeye bildirmeye karar verdiler.

Ertesi gün üç arkadaş yine buluştu, birbirlerine akşam yemekte olanları anlattılar. Elif’in arkadaşları da ailelerinden benzer cevapları almıştı. Bugün tekrar göle gitmeye karar verdiler. Gölün rengi daha da bulanık olmuştu sanki.

Biraz düşündüler ailelerini de buraya getirmeye karar verdiler. Üç arkadaş birlikte koşarak köyün yolunu tuttular, kah koştular kah yorulduklarında dinlendiler. Ailelerinden ve diğer köylülerden onlarla göle gelmelerini istediler.

Büyükleri göle vardıklarında çocukların anlattıkları gibi gölün çöplerle kaplı olduğunu ve çok kirlendiğini gördüler ve çok üzüldüler. Bu durumun nedenin gerçekten de fabrika atıklarından kaynaklanabileceğini düşündüler ve fabrikanın müdürüyle de görüşmeye karar verdiler.

Fabrikadaki yetkililer köylülerin sorularını cevapladılar ve atıkları göle boşalttıklarını kabul ettiler.

Çocukların farkındalığı sayesinde belediye duruma müdahale etti. Yapılan incelemeler sonucunda da fabrikanın atıklarını göle atarak çevre kirliliğine sebep olduğu ortaya çıktı. Fabrika ve köy halkı için çevrenin korunması konulu bilgilendirici bir seminer düzenlendi. Fabrika yetkilileri tüm köy halkından özür diledi ve bir daha gölü kirletmeyeceklerini bildirdiler.

Bütün köy halkı Elif ve arkadaşlarına teşekkür etti ve onlara “Çevre Muhafızları”adını verdiler.

Artık gün geçtikçe göldeki kirlilik azalıyor, göl canlanıyordu. Elif, arkadaşlarıyla birlikte geçireceği koca bir yaz tatilini düşününce çok mutlu oldu.