Öğretmenliğim…

Atanmadan 1,5 yıl önce küçük bir köy okulunda göreve başlamıştım , öğretmenliğin okulda değil yaşanarak öğrenileceğini orada öğrenmiştim.5.sınıflarda küçük bir kız çocuğu vardı , şu an ismini bile zor anımsıyorum fakat gülüşünü samimiyetini şirinliğini ve bana olan baba sevgisini asla unutamayacağım kesin. Eğitim öğretimin 2.ayı civarındaydık bir gün dersten çıkarken hiç sebepsiz yere gelip sarıldı “Öğretmenim!Ben var ben sizi çok seviyorum” demişti. Ben evlat sevgisini evladım olmadan anladığıma inandım o gün o ve kız çocuğunu hiç unutmayacağım . Sizler benim bu hayatta evladım olmadan evlat kabul ettiğim çocuklarımsınız.