Öğretmenlik Anısı

Yıl 2008.

1.sınıfları okutuyorum. Öğrencilere yeni harfler veriyorum. Her sesten sonra öğrenilen harflerle  ilgili yeni kelimeler oluşturup okuyoruz.

            Sınıfımda Ahmet isimli bir öğrencim var.

      Ahmet  biraz saf,biraz inatçı,dikkat eksikliği olan, sevgi dolu bir öğrenci.

Herkesle anlaşamayan ama sevildiğinde seven ve ona değer veren bir öğrenci.

Derslere ilgisi az olsa da okul çıkışında çantasını evde saklayıp sabahleyin evdekilerden habersiz bulabilecek kadar zeki. Patlıcanı sevmediği için eve alınan patlıcan poşetini evin bahçesine taş ve toprak altına saklayan evde patlıcan pişmesini engelleyen bir öğrenci.

Birgün derste limon kelimesini öğreniyoruz. Ahmet heyecanla parmak kaldırıyor.

– Ahmet, ne oldu? dedim.

Ahmet cevap verdi:

         -Öğretmenim limon balığınan yenir, balığınan.  🙂   (limon balıkla yenir)

o günden sonra limon bana o saf ve şirin öğrencim Ahmet’i hatırlatmıştır.