DOKUN BANA ÖĞRETMENİM

Ben 24 yıllık bir sınıf öğretmeniyim. Bir öğretmenin hiçbir zaman aferin için çalışmadığını, ancak çalıştığını savunan biriyim. Şimdi bu ne demek onuceksiniz?

Bir öğretmen hiçbir zaman yaratmaya çalışamaz idarecisi ve arkadaşları tarafından takdir görmesini beklemez. Onun en büyük aferini, başarısı çocuklarının gözünde gördüğü saf içten sevgidir.

Sınıf öğretmeni jokerdir. Bir zamanlar 6 yıl kadar İngilizce öğretmenliği yaptım. Belki de gönlümü ısıtan doyuran bir iki anımınle paylaşmak isterim. Sekizinci sınıfta derse giriyor, geceleri kitapları bitiriyor, yanlış yapmamak için elimden geleni yapıyordum. Bir gün güzel bir kızımdan bir mektup aldım bir hikaye anlatıyordu ve sonunda bir “bize sevgiyi, sevmeyi öğrettin teşekkür ederim öğretmenim” yazıyordu. Inanın hala tüylerim diken oldu, tarif edilmez duygulanmıştım. Yine o yıllarda yine bir genç kızımız ergenlik hataları yapmış çok sıkıntı içerisindeydi, bende elimden geldiğince doğru yola yönlendirmeye çalıştım şu an evli çocuklu bir genç hanım oldu ama yıllar geçmesine rağmen “ikinci annemsin, seni asla unutamam”, “idolüm” sün diye özel günlerimi hiç atlamayan bir deniz yıldızı oldu.

Bu sene itiraf ediyorum etkinliği yapıyorduk Emir’e sıra geldi.Emir çok sıkılgan içine kapanık bir öğrencidir. Emir “sizi çok seviyorum öğretmenim, size sarılmak istiyorum ama sarılamam dedi . Neden oğlum diye sorduğumda üstüm kirli dedi. Aslında hiç alakası yoktu ve pırıl pırıl bir öğrenciydi.İçim titredi. Ama bende bir yolunu bulup “benim üstüm çok mu temiz “deyip sıkı sıkı sarıldım.

İşte bu bizlerin ödülleri, aferinleri…

Ne mutlu bize ki, saf sevgiyi tatma şansına sahip bireyleriz.