DİKMETAŞ EFSANESİ

Bayburt’tan bir kaç kilometre ötede ve Alıçlık (Kestesi) köyüne ayrılan yolun karşısına, köylülerin Dikme taşından verimlerine bir taş yığını vardır. Burası Çoruh Nehrinin ötesinde ve Buğdaylı (Danzut) köy yolunun ağzındadır. Ana yoldan geçenler bu taş birikimini bir kaç yüz metreye götürüyor. Bu taş yığınının bulunduğu yer düzükar mevkiidir.

Halk arasında bu taşlar için bir bir hikaye anlatılır.

     Vaktiyle Dikmetaş (Hayık) köyünde zengin bir ermeni yaşarmış, genişletilmiş ve bol bol hayvan yemi varmış, bu zengin ermeni otları, samanları çevrenin hayvan besicilerine satarmış.

       Bir yıl kış mevsimi çok ağır geçer. Besicilerin hayvanlara yedirecekleri yemleri kalmaz. Bu yem kıtlığından çok çok köylünün malları kırılır, otun bir demetine paha biçilemez olur, otu kalmayan Müslüman köylülerden biri Ermeni’ye gider, hayvanlar için bir miktar ot ister. Ermeni’nin niyeti kötüdür, kendisinin ot istemeye gelen köylünün çok güzel bir kızı olduğunu bilir. Kızın babasına bir şartla ot vermeyi  vermeyi kabul eder. Eğer  köylü güzelliği dillere destan kızı kendisine  verirse, karşılığında otu verecektir.

Baba sıkıla sıkıla  durumu  kızına açar, kızı bu evliliğe hayır dersede kardeşlerinin, ana ve babasının aç kalmaması için kabul eder. Çok inançlı olan kız günlerce Allah’a yalvarır, dua eder. Düğün günü yaklaştıkça Müslüman kızın duaları sıklaşır, bu arada Ermeni’nin babasına vereceği otların taş kesmesine dua eder. Bir gece sabaha karşı Allah’a şöyle yalvarır.

Estir kaba yel estir
Bu gün dağlara destur
Gavurun yığınını 
Sabahınan taş kestir.

Müslüman kızın duası Allah indinde kabul olunur ve o gece Ermeni’nin bütün otları yığınlar halinde taş kesilir. Bunlardan bir tanesi bugün açık olarak ve yığının bağ yerleri  belirli bir şekilde görülmektedir.