HAYKIRIŞ

Uzun zaman olmuştu bu döküntülü cehenneme geleli.Günler geçmek bilmemiş,bilmiyorlardı.Bir gün geçmiyordu “Haksızım ben.”demeksizin.Düşünceler zihni ile oynarken yere kusan adama tiksenerek bakıyordu.Onur ensenine vurdu ve bağırdı.”Temizleme sırası sende H”Onur’a tiksinerek bakıyordu H.”Sıra yok ki Onur abi hep ben yapıyorum.Biraz da sen yap.”Onur ona acırcasına bakıyordu.H’ın yaptıklarını duyduğundan beri rahat bırakmıyordu onu.Bir anda suratına inen yumruk ile afalladı H.

“Yine mi kavga ettin sen ne bu yüzünün hali?”eşinden azar işitiyordu yeniden.”Haddini bildirdim adamlara o kadar.”bir aslan gibi kükremişti kadına.Kadın ürkmüştü,acırcasına bakıyordu adama.Kalbi kırılmıştı H’nin.Oysa hepsini haklı olduğundan yapmıştı

Etrafa kanlar saçılırken adam pes etti ve tişörtü ile yerleri temizlemeye başladı.İğreniyordu bu koğuştan.”Bak hâlâ buradasın H efendi.Suçsuzum diye ağlıyordun.Suçsuz olan insan suçsuzum demez sen bilir misin?Suçsuzum diyene kimse inanmaz aklına sokasın.Onur sözlerini tokat atarcasına çarpıyordu adama.”Onur gel de yardım et bari şu adama.”dedi.Eyüp,Onur ile kardeş gibiydi.Onur ne derse yapmaya çalışırdı.Bir dediğini iki etmez ona herkesten çok güvenirdi.’Adaleti sağlayan adam’olarak benimsemişti onu.”Tamam abi”diye karşılık verdi Onur’a.

“Kimsenin yardımına ihtiyacım yok benim kendim yaparım.Lüzumsuzlar zaten bunlar bir işten anladıkları yok.’İyiyiz biz iyi”diye geçiniyorlar etrafta.”bir volkan patlamış gibi her yeri söylediği sözler ile yakıyordu.”Bu kadar yetmez mi H?O insanlar adalet için savaş veriyorlar.O kadına yaptıklarını görmedin mi sen?Kör müsün oğlum?”arkadaşı şaşkınca bakıyordu ona karşı.Anlamsızca baktı arkadaşına.”Düşünmüyorum mu acaba?”diye sorgulamadan hatasını reddediyordu.”Adaletli bizim ülkemiz Rahmicim.Kadın da suçlu gör biraz!”

“Yardım edin!”Şeref haykırıyordu.Herkes sesin geldiği yöne koşuyordu.Kapıyı açtıklarında Yazıksız ağızları köpük içinde kalmış şekilde yerde yatıyordu.”Bu kaçıncı oldu?”Onur sordu.”Yetmiyor mu abi bize yaptıkları doğarken ağlamışız zaten bu haber miydi geleceğe abi haber miydi?”Şeref kardeşi gibi gördüğü adama ağlıyordu.”Söz vermişti.Bu son demişti.Yine inandık bak.Son falan yokmuş.Bu işin de sonu yok be abi.”Şeref’in yüreği ateşe verilmiş,sesi kısılmıştı.Yerde yatan Yazıksız’ı alıp götürdüler.Şeref yatmış olduğu yere kıvranarak bakıyordu.

Onur omzunu sıvazladı Şeref’in.”Kalk oğlum!İyi olacağız.O iyi olacak merak etme.Az kaldı sevdiklerine kavuşacaksın bunu düşün biraz.”Onur şefkatle bakıyordu Şeref’e.”Abicim kaç yıldır buradayım ben.Ne yaparım çıkarsam bilmem ki?Bak gitti zaten Yazıksız.Bir kardeşim vardı o da gitti abi.Karaya atılan balık gibiyim.Bak biliyorsun sen de kaç yıldır haksız yere yatıyoruz burada.”Şeref gözlerini kapatarak konuşmaya devam etmişti.Görmezse eğer daha az acır diye düşünmekten alamadı kendini.”Biliyorum Şeref biliyorum.”

“Ona vurdun gördüm!Onu vurdun”kadın dehşette düşmüştü yerde yatan minyon adama bakıyordu.”Ben öldürmedim onu!”H haykırdı kadına.”Yanındaki kadından ne istedim be adam?”kadının elleri titriyordu.”Sus”diye bağırdı adam.H durmaksızın bağırıyordu.Polis gelmiş,etrafı sarmıştı.

“Suçsuzum Şeref abi suçsuz”H,Onur ve Şeref’e ona inanmaları için yalvarıyorlardı.”Oğlum 14 yıl oldu her gün en az 5 kere suçsuz olduğunu söylüyorsun.Bak H burası hak yeri değil görüyorsun.Herkes burada olmayı hakketmediğini söyler.Bu kadar üstelemez.”

Onur yavaşça konuşuyordu H’ın beyninde sorun olduğunu düşündüğünden.H’ın elinde olsa yok ederdi burayı.Şu suratsızların içinde ne işi vardı ki zaten.İyi olan H’idi.(!)”Onur .Sen karışma haklıdan ne anlarsın?”adamı kışkırtacak bir şekilde söylüyordu sözlerini H.”Haklı ‘haklıyım’diye haykırmaz.Haklıysan da çıkarsın buradan.Hukuk her şeyin üstüdür bilirsin.Suçluysan çıkarsın koçum.”Onur,H’ın saygısızlığına karşı ödün vermiyordu kendinden.

Koğuşa giren kadın kolundan çekip çıkardı H’yi.”H bizimle geliyorsun.”

O günden sonra H hakkında beraat kararı çıktı.Onur,Eyüp,Şeref onlarca yıl daha yattılar o cehennemde.Adalet,suçlu için yeniden sağlandı bu ülkede.

Bir köşeden bir kadın “Adalet”diye haykırırken diğer yandan bir adam “Demokrasi”diye haykırdı.”Özgürlük”hep bir ağızdan çıktı.Onur,Şeref,Eyüp bulunamadılar,o koğuşta ölüp gittiler veda etmeden.