Can Dostlarımız

Martı usulca kondu vapurun direğine.Onu farkeden küçük çocuk yanına koştu ve simit uzattı.Martı bir süre izledi çocuğu ve başını göğe kaldırdı.Uzun uzun gökyüzünün masmavi rengine daldı.Gözlerini yumdu.Sanki birşeyleri düşünür gibiydi.

Vapurda fotoğraf çeken yolcuların fotoğraf makinelerinin deklanşör sesi ile irkildi.Az önce kendisine simit uzatan çocuğu aradı gözleri.Yolcuların arasında olabilir miydi?

Yoktu.

Başını önüne eğdi ve yavrularını düşündü.Üç gündür soğuk hava koşulları nedeniyle onlara yiyecek bulamamıştı.

Neden almadı ki kendine uzatılan simiti.Ne engel olmuştu!

Ahh!

“Keşke geçen sene yaşadığım olay aklıma gelmeseydi.” diye düşündü.

Güneşli bir gündü.Adalara giden vapura yaklaşmıştı.Yavrularıyla birlikte vapurun etrafında dönüp duruyordu.Tam o sırada yavrularından biri kendine simit uzatan bir çocuğun yanına yaklaşmıştı.Simide doğru kafasını uzatan yavrusunun,simidi alır almaz çocuğun arkasında elinde uzun bir çubuk olan çocuğu farketmemiş ve kafasına çubukla darbe alarak deniz sularına düşmüştü.Anne kuş farkedip kurtarmasaydı belki şimdi hayatta olmayacaktı.

Martılara simit uzatan çocuk,yanında martılara kötülük yapan çocuğun itici gülüşüne tepki göstermiş,anne martının yavrusunu kurtarma halini üzüntüyle izlemişti.

İçinden;”Ne kadar kötü bir çocuk.” diye düşündü.Böyle yapmasaydı ne olacaktı sanki.

Anne martı,yavrusunu gagalarıyla taşıyarak uzaklara doğru gitti.Az snra gözden kaybolmuştu.

Yaşadığı bu tatsız olaydan sonra,insanlara güveni kalmamıştı.Bu yüzden simidi almamıştı.

Ya yavruları.

Büyük bir umutla annelerini bekliyorlardı.Kendilerine yiyecekler getirip karınlarını doyuracaktı.

Kendisine yiyecek veren insanlar da yok değildi.Ama her ihtimali de düşünmek istiyordu.Ne olursa olsun dikkatli olmalıydı.

Vapurun etrafında bir tur daha döndü.Bir yandan gözleri vapurdaydı.

Bir de ne görsün.Az önce kendine simit uzatan çocuk,annesinin yanında oturmuş elinde simidiyle martı arıyordu.

Hemen dikkatini çekmeliydi.Ne yapsa dikkatini çekerdi?

Ses çıkarmak.Evet yanına yaklaşırken ses çıkarmalıydı.

Anne martı yükselip birden çocuğun kendini görebileceği yere doğru iniş yaptı.Çocuğun görüş alanına vardığında yüksek bir sesle çocuğa seslenircesine öttü.Çocuğun martının sesini duymasıyla,vapurun kenar demir parmaklıklarına koşması bir oldu.

Aynı martıyı gördüğüne çok sevindi çocuk.Ane martı sessizce yaklaştı ve çocuğun simidi uzatmasını bekledi.

Çocuk tebessümle simidi anne martıya uzattı.Anne martı gagasını uzatıp simidi aldı.Çocuk sevinç çığlıklarıyla vapurdaki herkesin dikkatini çekmişti.

Anne martı çocuğa teşekkür edercesine sevgi dolu bakışlarla baktı.

Çocuk çok mutluydu.

Anne martı yavrularını doyurmak için yuvasına doğru uçmaya devam etti.