YALNIZLIĞINA ÇARE ARAYAN KOCA AYAK

Uçsuz bucaksız bir ormanda yaşayan koca ayak adında bir ayı varmış. Bu ayı çok yalnızmış. Evinde bir başına yaşarmış. Bazen ormanda gezintiye çıkar, diğer hayvanlarla laflarmış ama evinden çok da uzağa gitmek istemezmiş. Hemen evine dönermiş. Yine böyle bir gün evine dönmüş. Evde yalnız başına bizim koca ayak çok sıkılmış. O gün koltukta uyuyakalmış.

Bir uyanmış her yer kapkaranlıkmış. Karnım çok aç bir şeyler yemeliyim demiş. Ne yesem ne yesem diye düşünürken yağ şişesi dile gelmiş “Beni kullanıp kendine güzel bir omlet yapmalısın” demiş. Bulaşıklıktaki tava “Ama önce bana ihtiyacın var.” Demiş. Ardından buzdolabından sesler geliyormuş. Buzdolabındaki konuşanlar yumurtalarmış. Koro halinde “Bizsiz ne yapacağını düşünmek bile istemiyoruz.” diyorlarmış. Bizim Koca Ayak şaşkınlık içinde mutfaktan gelen sesleri dinliyormuş. Birden “Yaşasın, mutfak eşyaları benimle konuşuyor. Artık evimdeki bu yalnızlığa son veriyorum.” Demiş. Koca ayak tam susmuş ki bir şarkı mırıltısı duymaya başlamış. Mırıltıyı dinlemiş. “Ben bir küçük çaydanlığım, yuvarlak bir karnım var. Burada kolum var, burada ağzım var. Kaynayınca suyum, çağırırım seni. Eğersin başımı içersin çayını. Lıklıkta lıklık lıklıkta lıklık.” Diyormuş şarkıda. Tabi ki şarkıyı söyleyen çaydanlıkmış. Koca Ayak bir kahkaha atmış. Çaydanlığı almış eline “Seni dinleyerek ocağa bir çay koymakla işe başlamalıyım o zaman.” Demiş. Çayını ocağa koyup demleyen koca ayak omletini de yapmış elbette. Kendisine güzel bir sofra hazırlamış. O gece mutfakta ki eşyalarla konuşa konuşa omletini afiyetle yemiş koca ayak. O kadar mutluymuş ki nerdeyse mutluluktan havalara uçacakmış.

Ertesi gün birden uyuya kaldığı koltuktan uyanmış. Olanların hepsinin bir rüya olduğunu anlamış ve gülümsemiş rüya bile olsa evde yalnız olmama düşüncesini sevmiş. Hemen mutfağa geçmiş kendine güzel bir kahvaltı hazırlamış. Sonrada ormanda bir gezinti yapamaya karar vermiş. Yola koyulmuş, yolda hem yürüyor hem de düşünüyormuş “Kendime bir ev arkadaşı bulmalıyım” diye düşünmüş. O anda yanından geçmekte olan bilge kaplumbağayı görmüş. “Merhaba Bilge Kaplumbağa nasılsın?” demiş. Bilge Kaplumbağa; “İyiyim Koca Ayak sen nasılsın?” Demiş. “Yalnız yaşamak senin için zor olsa gerek” demiş Bilge Kaplumbağa. Koca Ayağın birden gözleri parlamış. “Ben de tam bunu düşünüyordum aklımdan geçenleri bildin, benim ev arkadaşım olur musun?” demiş Koca Ayak. Bilge Kaplumbağa bu soru karşısında şaşırmış. Ve demiş ki; “Üzgünüm Koca Ayak ben zaten ailemle yaşıyorum ama eğer istersen arkadaşlara bir sorabilirim” demiş. Bizim koca ayak birden mahzunlaşmış, teşekkür edip oradan uzaklaşmış.

Ormanın derinliklerine doğru yürümeye devam etmiş. Sonra birden evinden çok uzaklaştığını fark etmiş. Havada kararmış. Koca Ayak ne yapacağını bilemez halde ormanda bir başına kalakalmış. Sonra ormanda çaresizce ağlayan bir ses duymuş. O sese doğru yürümeye başlamış. Ne ile karşılaşacağını çok merak ediyormuş. Tam adımını atmış ki birden kocaman bir çukura düşmüş. Duyduğu ses artık yanı başındaymış.

Çukurdaki ses sevimli bir tavşancığa aitmiş. Tavşancık bir ağa sarılı halde hem kurtulmaya çalışıyor, hem de korkudan ağlıyormuş. Çukura düşen Koca Ayak önce şaşkın halde sağına soluna bakınmış, ne olduğunu anlamaya çalışmış. Şaşkınlığını üzerinden attıktan sonra tavşancığa yaklaşmış. “Ağlama sevimli tavşancık, ben de çukura düştüm, bana neler olduğunu anlatır mısın?” demiş. Tavşancık hıçkırıklarını susturmuş gözleri yaşlı halde bizim Koca Ayak’a bakmış. Sonra bir bir başından geçenleri anlatmış. “Ben kırlarda gezip dolaşıyordum, sonra bazı insan sesleri duydum, ne olduğunu anlamak için çalıların arkasına saklanıp onları izledim. Her yere böyle ağlar koyuyorlardı. Kötü kalpli insanlar bu ağlara yakalanan hayvan dostlarımı yakalayıp arabalarına yüklediler. Ben de ağa yakalanmamak için hızlıca ordan kaçarken görmeden bastığım ağa yakalandım. Kurtulmak için çırpınırken de yuvarlanıp bu çukurun içine düştüm. Ne kadar uğraştıysam da ağdan kurtulamadım.” demiş ve ağlamaya devam etmiş.

Bizim Koca Ayak tavşancığın anlattıklarını duyunca çok üzülmüş. Ağlama güzel tavşancık, ben seni bu ağdan da çukurdan da kurtarırım” demiş. Tavşancığın gözleri parlamış birden. Koca Ayak bir hareketle ağları koparmış. Sonra da tavşancığı eline alıp çukurun üstüne doğru uzatmış, tavşancık hoplayıp çukurdan çıkmış. Sonra da Koca Ayak çıkmış. Çünkü ayılar tırmanmakta ustalarmış.

Çukurdan çıkan iki arkadaş bir kenarda dinlenmişler. Koca Ayak tavşancığa; “Hadi seni yuvana kadar götüreyim, sonra ben de evime gideyim, bu karanlıkta seni yalnız bırakamam.” demiş. Tavşancığın gözleri tekrar dolmuş. “Bütün arkadaşlarımı avcılar götürdü. Tek başıma yuvamda ne yaparım?” demiş. Koca Ayak düşünmüş, kendisi de evde yalnız başına çok sıkıldığını hatırlamış. Tavşancığa dönüp; “Benimle birlikte yaşar mısın, ben seni kötü insanlardan korurum, sen de bana ev arkadaşı olur yalnızlıktan kurtarırsın.” demiş. Tavşancık çok sevinmiş ve bu teklifi hemen kabul etmiş.

Koca Ayak ve sevimli tavşancık o günden sonra birlikte ve mutlu bir hayat yaşamışlar.

Yazarlar

Fatma ÇİFTCİ-Hoca Ahmet Yesevi İlkokulu

Nagehan GENÇ- Yüksel Özden İçil Anaokulu

Saliha ÇETİN-Selçuklu Belediyesi Sevgi Anaokulu

Resimlendirme ve Kitap Oluşturma

Fatma ÇİFTCİ- Hoca Ahmet Yesevi İlkokulu