כשחזרתי מהגן..

اذكر اني رجعت يوما من البستان، وكان الجو غائما تكاد الغيوم ان تمطر

אני זוכרת שביום אחד חזרתי מהגן, והשמיים היו מלאים בעננים, והרגשתי שעומד לרדת גשם

فكرت بانه يمكنني ان اصل البيت قبل ان يحل المطر
חשבתי לקחת קיצור דרך כדי להגיע הביתה לפני שאני ארטב מהגשם

اخترت طريقا مختصرا بين الازقة، فانا اعرف هذا الطريق جيدا، يمكنه ان يوصلني البيت في وقت اقصر

בחרתי קיצור דרך שאני מכירה טוב מאד שיכול להוביל אותי הביתה בזמן הכי קצר

حين قطعت نصف المسافة، سمعت صوت فتى ينادي:” انت! ايتها الصغيرة الجميلة”
نظرت بخوف نحو الصوت، وإذا بصاحبه يقف بجانبي بعيونه الكبيرة، ينظر الي ويهمس:” تعالي اريك الدجاجات هناك…

” לאחר שהספקתי ללכת את חצי הדרך, שמעתי קול קורא לי מרחוק:” היי את, ילדה חמודה!”. הסתכלתי לכיוון הקול, וראיתי נער גבוה שעומד בדיוק לידי, הוא הסתכל עליי בעיניו המפחידות ולחש:” בואי, אני אראה לך תרנגולות, בואי איתי לשם…”

ركضت باقصى سرعتي الى أن وصلت البيت، وعرفت يومها انني انقذت نفسي.

רצתי בכל כוחותיי, עד שהגעתי הביתה וידעתי שאני בעצם הצלתי את עצמי.