yeniden doğan Güneş

Küçük kız annesiyle yürürken birden durdu. Gözü karşıdaki parka takılmıştı. Orada olmayı arkadaş edinmeyi o kadar çok istiyordu ki. Ama annesi buna izin vermezdi. Ayrıca gitmesi gereken bir bale kursu vardı. Yine de şansını deneyip annesine “anne biraz oturabilir miyiz?” dedi. Annesi kızgınca “hayır olmaz” dedi. Bale kursuna vardıklarında annesi işe gitmesi gerektiğini söyleyip oradan ayrıldı. Bale öğretmeni Aslı Hanım biraz katı bir kadındı. Kimse onu kızdırmak istemezdi. küçük kız hemen hazırlanıp sınıfa girdi ama Aslı Hanım çoktan derse başlamıştı ve küçük kızı fark etti. “Güneş yine mi geç kaldın sana kaç kere bu okulun kuralları olduğunu hatırlatmam gerek” diyerek kızdı. Sınıftakiler kendi aralarında Güneş’e gülmeye başladılar. Güneş hemen yerine geçti. Bu kursa gelmek istemiyordu. Burada herkes ondan nefret ediyordu. Kendisini çok yalnız hissediyordu. Ama annesi bunu görmüyordu. Güneş sadece diğer çocuklar gibi arkadaşlarıyla oturmak, gezmek, eğlenmek istiyordu.

bale onun değil annesinin hayaliydi. Bunları düşünürken zaman hızla geçmiş gitme vakti gelmişti. Güneş hızlıca hazırlanıp annesini beklemeden kurstan çıktı. Hep o gitmek istediği parka doğru yürüyordu. Parka vardığında oradaki salıncaklardan birine oturdu. Tam sallanırken yanına yaşıtı bir kız geldi. Güneş’e kendisiyle oynayıp oynamayacağını sordu. Güneş şaşırmıştı çünkü daha önce hiç arkadaşı olmamıştı. Şaşkınlık ve mutlulukla “olur” dedi. Aradan 1 saat geçmişti ki Güneş annesinin ona doğru koştuğunu gördü. Annesi telaşla “Güneş niye haber vermiyorsun bizi korkuttun” dedi. Ama Güneş mutluydu çünkü aylardır gelmek istediği yere gelmişti. İlk defa arkadaş edinmişti. Annesine dönerek “Artık oraya gitmek istemiyorum” dedi…