Η μικρή πριγκίπισσα

Μια φορά και έναν καιρό σε έναν κόσμο μακρινό ζούσε μια βασιλική οικογένεια.

Είχε μια μικρή κόρη πολύ όμορφη και καλή που ήταν πριγκίπισσα. Όλοι είχαν να λένε για το πόσο καλό κοριτσάκι ήταν. Είχε όμως ένα ελάττωμα το οποίο έκανε τη βασιλική οικογένεια να μαλώνει συχνά.

Η μικρή πριγκίπισσα ήταν πολύ ακατάστατη. Πάντα πέταγε τα παιχνίδια της από εδώ και από εκεί και δεν τα μάζευε ποτέ ενώ ήταν μέσα στους κανόνες της οικογένειας. Οι γονείς της όσο και αν της λέγανε να τα μαζεύει εκείνη τίποτα. Γίνονταν ολοένα και πιο ακατάστατη και δεν έβαζε μυαλό.

Απελπισμένοι ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα, το σκέφτηκαν, το ξανασκέφτηκαν, το έφεραν από εδώ το γύρισαν από εκεί και αποφάσισαν πως δεν είχαν άλλη επιλογή από την πιο τρελή, περίεργη και παράξενη λύση. Να γίνουν και αυτοί ακατάστατοι. Να δοκιμάσουν μήπως και έτσι βάλει μυαλό η κόρη τους. Μέσα σε λίγες μέρες το παλάτι είχε γίνει αγνώριστο.

Η πριγκίπισσα έπαψε να βρίσκει συγυρισμένο το δωμάτιο της και στρωμένο το κρεβάτι της, ήταν σχεδόν αδύνατο να βρει τα παιχνίδια που ήθελε να παίξει. Μια μέρα αφού δεν άντεχε να ψάχνει τα πράγματα της άλλο έβαλε τις φωνές “Φτααααανει δεν σας αντέχω άλλο. Δεν μπορεί να ζήσει άνθρωπος έτσι. Θέλω πάλι πίσω το τακτοποιημένο μου δωμάτιο με τα παιχνίδια στη θέση τους. Ελάτε να το συμμαζέψουμε” είπε. “Και σας υπόσχομαι ότι και εγώ θα γίνω από αύριο η πιο τακτική πριγκίπισσα”. Έτσι και έγινε, οι γονείς με ένα χαμόγελο την αγκάλιασαν και όλοι μαζί, ο βασιλιάς, η βασίλισσα, η μικρή πριγκίπισσα και όλο το προσωπικό του παλατιού ξεκίνησαν να το μαζεύουν και αργά πια το βράδυ κατάφεραν να το συγυρίσουν και να είναι και πάλι ένα όμορφο και τακτοποιημένο παλάτι. 

Από τότε η μικρή πριγκίπισσα δεν ξαναπέταξε τα παιχνίδια και τα πράγματα της από εδώ και από εκεί και πήρε το μάθημα της. Έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.