CEM’İN TEMBELLİĞİ

CEM’İN TEMBELLİĞİ

     Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur zaman içinde Cem adlı, tembel, canı hiç bir şey yapmak istemeyen, obur bir çocuk varmış. Cem’in bu huyundan ailesi ve arkadaşları da pek memnun kalmıyormuş. Onlar Cem’i her zaman, gördüklerinde saniyesinde onu uyarıyorlarmış ama Cem onlara aldırmıyormuş.

Yine bir gün Cem okula giderken arkadaşları ile karşılaşmış. Onu tekrar uyarmışlar. Bunun sonucu Cem onlara ” neden benimle uğraşıyorsunuz, ben bu halimle rahatım, gidin başımdan ve bir daha bu konuyu açmayın ” demiş. Arkadaşları Cem’in sözlerine çok kırılmışlar ve oradan hızlıca uzaklaşmışlar. Okula varmışlar. Zil çalmış, herkes yönlerini sınıflarına yöneltmiş. Dersler başlamış. Derslerinin konusu tembellikmiş. Öğretmen tembellik ile ilgili şu öğütleri vermiş:

-Tembellik çok kötü bir şeydir. Arkadaşlarından, ailenden uzakta kalırsın. Kimse seni yanında istemez. Ayrıca çok şişmanlarsın evde kalınca. Derslerin hiç başarılı geçmez. Sınav notların düşük olur.

Cem, öğretmenin bu sözlerinden sonra tembellikten vaz geçmek istemiş. Çok pişmanmış. Bir daha tembellik etmeyeceğine dair söz vermiş.

Cem’in bu kararının ardından ders bitmiş. Herkes evlerine dönmüş. Cem’de evine dönünce ailesine bu güzel kararı verdiğini açıklamış. Herkes çok mutlu olmuş. O artık çalışkan ve derslerine başarılı bir öğrenciymiş.