COVİD İLE ANLADIM

SEVGİLİ ÖĞRENCİLER ;

İŞBİRLİKÇİ ÜRÜNÜMÜZ OLAN HİKAYEMİZİ BAŞLATIYORUM. HEPİNİZE KOLAY GELSİN…

(SENARYODA CORONA , PANDEMİ, OKUL, MASKE , MESAFE , HİJYEN, DOKTOR . SAĞLIK , OLMASA DA OLUR, GELECEK , VAKA , AŞI , UMUT, VİRÜS , UZAKTAN EĞİTİM, İSRAF, YAŞLI, UMUT ,MUTLULUK ) ANAHTAR KELİMELERİNDEN BİR YADA BİRKAÇINI KULLANMAYA ÇALIŞALIM )

GİRİŞ:

Bir sahil kasabasıydı Güllübahçe . Hem zeytin ve ceviz üretimi yapar hem de deniz turizminden gelir sağlarlardı. Birinin düğünü olsun , tüm kasaba destek olur, evinin eksiğini tamamlar , bir hafta süren eğlenceler yapılırdı. Cenazelerde haftalar boyunca cenaze sahibine hiç iş yaptırılmaz , yemekleri her gün biri yapardı. Mutluluk ve hüzün her zaman paylaşılırdı. Kendi içlerinde bazı kuralları vardı. Yaşlılar ve çocuklar değerliydi. Bir ailenin konumu parasına göre değil anne babalarına ,çoluk çocuğuna, konu komşusuna olan davranışlarına göre belirlenirdi. yıllar boyu bu alışkanlıkları  hiç bozulmadı. Ta ki corona salgını başlayana kadar…

LOGIN:

       Güllübahçe was a seaside town. The public both poduced olive and walnutand earned money from sea tourism. If someone was about to get married, everyone supported the couple and helped them to complete whatever was lacking. The wedding partyies lasted for week. they didn”t let people who had funeral do anything and one of the neighbours made meal for them for weeks. they always shared happiness and pain. they had some rules among themselves. old people and children were valuable. the position of a familywas defined not according to how much money they had but accoording to how they behaved to their children,parents and neighbours.the habits of these people never changes during years. Until corona pandemic started.