Doğum Günü

 

      YAZARLAR

      Bölüm 1: Esra ASAR

      Bölüm 2: Rahime ÜNAL ÇETİNKAYA

      Bölüm 3: Zeynep KAYA

      Bölüm 4: Zehra TEMUÇİN

      Bölüm 5: Yıldız DOĞAN

      Bölüm 6: Cami BERCEA

      Bölüm 7: Esra TÜRKER

      Bölüm 8: Selvihan DERE

      Bölüm 9: Aysun KIRCA

      Bölüm 10: Tuğçe ÖNEL KARAHANLI

      Bölüm 11: Esra ÜNLÜ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bölüm 1

Ayakkabıları çamur içinde soluk soluğa karşımda beni teyzesinin yanına gitmemek için ikna etmeye çalışıyordu. Oysa sadece bir kaç gün kalıp geri dönecektik. Ama o son ana kadar sokakta oynayarak evinden, sokağından, arkadaşlarından ve çok sevdiği köpeğinden ayrılmak istemediğini bir de bu türlü, fiziki olarak göstermek niyetindeydi.

 

(His shoes were muddy . He was tring to convince me breathlessly. Until the last moment, he wanted to show that he did not want to leave his house, street, friends and his beloved dog by playing on the street.)

 

 

 

Bölüm 2

Kabul etmek istemesem de kendince haklıydı belki de… Kendi yaşam alanından ayrılmak istemiyordu tam da doğum gününe yaklaşırken. En büyük hayaliydi doğum  gününde tüm sevdiklerinin yanında olması. En çok da babasından ayrılmak zor geliyordu. En iyi arkadaşıydı babası ama her zaman yanında olamıyordu…

 

(Even though I didn’t want to admit it, maybe he was right in his own right … He didn’t want to leave his own living space, just as he approached his birthday. His biggest dream was to be with all his loved ones on his birthday. Most of all, it was difficult to leave his father. His father was his best friend, but he could not always be with him …)

Bölüm 3

Sonra öylece kocaman hüzünlü gözleriyle baktı bana.Çamurlu ayakları öne kayarken sırtını  duvara yaslayıp oturuverdi karşıma.Kalalım diyordu gözleri ,elleri de tut elimi babama götür derecesine. Karar verdim o anda ,teyzemize sonra da gidebilirdik. Kalıyorduk işte… Sevgi böyle bir şeydi çünkü, karşı konulamaz hayır denilemez bir şey. Önce temizlenmeli sonra da babasına yani en yakın arkadaşına bunu haber vermek için hastaneye gitmeliydik. Babasını görecek kendisi söyleyecekti doğum günü de burada olacağını. Sarılamayacaktı belki ama yanında olmak yetecekti. Çünkü dedim ya sevgi böyle güçlü bir şeydi.

 

 

 

 

(Then he just looked at me with his big sad eyes, his muddy feet sliding forward, he leaned against the wall and sat in front of me. I decided at that moment, we could go to our aunt later. We were staying .. love was such a thing because it was such an irresistible no. we had to clean first and then go to the hospital to inform his father, his closest friend. will be here. Maybe he wouldn’t have hugged, but it would be enough to be with him. because as I said, love was such a powerful thing.)

 

Bölüm 4

Sanki gözlerimden düşündüklerimi hissetmiş gibi;
– Hayır anne gidemeyiz hastaneye, bütün dünyamızı saran virüs hastanede bize de bulaşabilir.
İsyan dolu sesini duydugum anda varlığını unuttuğum gerçekle yüzyüze geldim. Haklıydı nasil gidebilirdik ki bu kadar riskli bir ortama…
Egilip yanaklarını öperken; o zaman aksam soyleriz tatlım diyebildim.
Geçmişte kutladığımız, doyasıya birbirimize sarıldığımız doğum günleri geldi aklıma… Ne kadar mutluyduk. Tekrar o günlerdeki gibi sevdiklerimize sarılabilsek, öpebilsek…

(As if he felt what I was thinking through my eyes; – No mother, we cannot go to the hospital, the virus that infects our whole world can be transmitted to us in the hospital. I came face to face with the truth that I forgot its existence as soon as I heard his rebellious voice. He was right, how could we go to such a risky environment … While crouching and kissing his cheeks; I was able to say then, honey, in the evening. I remembered birthdays that we celebrated and hugged each other in the past … How happy we were. If we could hug and kiss our loved ones like in those days …)

 

 

Bölüm 5

Derin bir iç çekişin ardından büyük bir kaygı kapladı içimi… Karar vermistik doğum gününü ailecek kutlayacaktık, teyzemize gitmeyecektik. Fakat ya arkadaşlarımı da doğum günüme davet etmek istiyorun derse? Virüsün bulaşıcı olduğu bir gerçekti. Bunu ona nasıl anlatabilirdim? Onun arkadaşları ile birlikte yeni yaşına girmek istemesi kadar doğal ne olabilirdi ki… Onu kırmak ve üzmek istemiyordum ama arkadaşlarını da davet etmemiz imkansızdı. Bunu ona söyleme cesaretini bulamadım kendimde. Akşam ailecek konuşmalıydık. Bu düşünce içimi bir parça rahatlatabilmisti.

(After a deep sigh, I felt a lot of anxiety … We were going to celebrate the decided birthday as a whole family, we would not go to our aunt. But what if you say you want to invite my friends to my birthday too? It was a fact that the virus was contagious. How could I explain that to him? What could be as natural as he wanted to enter his new age with his friends … I did not want to hurt and upset him, but it was impossible for us to invite his friends. I could not find the courage to tell him that. We should have talked as a whole family in the evening. This thought gave me some relief.)

Bölüm 6

Doğum günü yaklaşıyordu tam 2 hafta kalmıştı. Hayalleri yıkılmaya başlamıştı. Planladığı gibi arkadaşlarını , babasını , en iyi arkadaşını davet edemeyecekti. Böyle olacagını beklemiyordu. Arkadaşları ve babası ona sürpriz hazırladığını ona söyledim. Onun üzgün gözleri her gün benimkilerle buluştu ve bana babasına sarılmak istediğini söyledi.

 

 

(His birthday was coming up. There were two weeks left.  His dream was beginning to be destroyed. He couldn’t invite friends (that’s what he thought), his father, his best friend, couldn’t be (again, he thought so).
He didn’t expect what was coming. His friends and his best friend, his father, were preparing a surprise for him. I told them. His sad eyes met with my eyes every day and told me they wanted a hug from his father.)

 

 

Bölüm 7

Aradan geçen iki haftalık süreçte her gün meraklı şekilde bana sorular sordu. Doğum gününde giyeceği kıyafeti, çilekli pasta süslerini, arkadaşlarının hediyelerini düşündükçe daha da heyecanlanıyordu. Akşam ki konuşmada babasının hastaneden dönüşünü ve doğum gününü birlikte kutlama kararı ona da çok çekici gelmişti. Bu çok güzel bir fikirdi. Hem babasına kavuşacak hem de yeni yaşını ailesiyle birlikte karşılayacaktı. Bundan daha güzel ne olabilir ki diye düşünerek en sevdiği ayıcığı  Bobo’ya sarılarak  rüyaya daldı.

(During the two weeks that passed, he was asking me questions every day. The more he thought of his birthday outfit, strawberry cake decorations, gifts from his friends, the more he got excited. In the evening speech, his father’s decision to celebrate his return from the hospital and his birthday together was very appealing to him. This was a very good idea. He would both meet his father and meet his new age with his family. Thinking what could be more beautiful than this, she hugged her favorite teddy bear, Bobo, and dreamed.)

Bölüm 8

O da ne?  Babası ve bütün sevdiği arkadaşları masanın etrafında onu alkışlıyorlardı. Üzerinde, vitrinde görüp çok beğendiği o kıyafet. O anda kapıda annesi beliriverdi.  Elinde 3 katlı, kocaman,  çeşit çeşit süslerin ve meyvelerin olduğu mumlarla dolu bir pastayla… Pastanın başına geçerek gözlerini kapadı, virüsün bittiğine ve sevdikleriyle yine bir arada olabildiği günlerin geri geldiğine şükretti. Büyük bir heyecanla ve bütün kuvvetiyle mumları üfledi.

(What is this? His father and all his loved friends were cheering for him around the table. The outfit he was wearing, in the showcase and liked very much. At that moment his mother appeared at the door. With a three-storey, huge cake filled with candles with a variety of ornaments and fruits… He closed his eyes at the cake and was grateful that the virus was over and the days when he could be together with his loved ones are back. He blew out the candles with great excitement and with all his might.)

Bölüm 9

Birden bir sesle irkildi. Yağmur taneleri cama vuruyor, rüzgar ağaçları sallıyordu. Gördüğü her şeyin rüya olması onu derinden etkiledi. Oysa ne kadar da gerçekti…Babası yanı başında gibiydi. Virüs sadece rüyasında bitmişti. Düşlediği şeyleri görmüştü. Acaba babası akşama gerçekten gelecek miydi? İçine bir kurt düştü.

 

(He started with a sudden voice. Grains of rain were hitting the glass, the wind was shaking the trees. It deeply affected him that everything he saw was a dream. Yet how real it was… His father seemed right next to him. The virus was over only in his dream. He had seen the things he had dreamed of. Would his father really come to the evening? A wolf fell into him.)

Bölüm 10

Sabahı zor etti. Bir an önce akşam olsun, babası gelsin istiyordu. Babası, en iyi arkadaşı her doğum gününde yanında olmuştu. Onsuz hiçbir şeyin tadı tuzu yoktu. Kendini çok yalnız hissediyordu. Hazırlıklar neredeyse tamamdı. Her tarafta rengarenk balonlar, sevdiği doğum günü süsleri… Babası için bir hediye hazırlamıştı. İkisinin resmini çizmiş, boyamış, özene bezene süslediği zarfa koymuştu. Babasının gelmesini, sürpriz hediyesini vereceği anı sabırsızlıkla bekliyordu. Saatler geçmek bilmiyordu. Beklemekten iyice sıkılmıştı. Gözü kapıdaydı. Derken telefon çaldı ve… Babasının durumunun ağırlaştığı haberi geldi. Öylece donakaldı. Gözlerinden iki damla yaş süzüldü.

(It made the morning hard. He wanted the evening as soon as possible and his father to come. His father, his best friend, was with him every birthday. Nothing tastes like salt without it. He felt very lonely. Preparations were almost complete. Colorful balloons all around, birthday decorations he loved… He had prepared a gift for his father. He drew the pictures of the two, painted them, and put them in the envelope that he adorned with care. He was looking forward to his father’s arrival, the moment when he would give his surprise gift. Hours did not pass. He was tired of waiting. His eyes were on the door. Then the phone rang and… The news came that his father’s condition was getting worse. He just froze. Two drops of tears flowed from your eyes.)

Bölüm 11

Sanki zaman durmuştu.Babasından gelecek iyi bir haber için dualar etti.Akşam olduğunda hayatının belki de en beklenmedik sürprizi gerçekleşmişti.Babası öylece capcanlı karşısındaydı işte.Gözlerine inanamıyordu.Kendini biraz iyi hissetmiş ve doktorların tüm uyarılarına rağmen yatağından kalkıp gelmişti işte.Doğum gününü yalnız ve buruk geçirmesin diye gelmişti.Aslında pek iyi görünmüyordu ama olsun yanındaydı işte.Şimdi içinde kelebekler uçuyordu mutluluktan.Kısa bir süre sonra babası eski sağlığına da kavuşmuştu. Sağlığın en büyük zenginlik ve sevginin herşeyin ilacı olduğunu anladılar.

(It was as if time had stopped. He prayed for good news from his father. By the evening, perhaps the most unexpected surprise of his life had come true. His father was just so alive. He couldn’t believe his eyes. He felt a little good and, despite all the warnings of the doctors, he came out of bed. Actually, he didn’t look very good, but he was with him. Now the butterflies were flying in him. Shortly after, his father had regained his old health. They realized that health is the greatest wealth and love medicine.)