şiirler

AH ŞU ŞAİRLİĞİM OLMAZ OLSAYDI

Ona her gün güzel,her hava hoştu,

Sevgisiz hayatının manası boştu,

Gördüğü kısrağın peşinden koştu,

Uslanmak bilmeyen bir deli taydı;

Ah şu şairliğim olmaz olsaydı

Evimden barkımdan çözdürdü beni,

İşimden gücümden bezdirdi beni,

Bulutlar üstünde gezdirdi beni,

Bastığım yıldızlar hüsrana kaydı;

Ah şu şairliğim olmaz olsaydı!…

Ak yazımı baht-ı siyah eyledi,

Gençliğime yazık,günah eyledi,

Nerde akşam,orda sabah eyledi,

serseri hayatı marifet saydı;

Ah şu şağirliğim olmaz olsaydı!…

Alnım da açıktı,yüzüm de aktı,

kimseye verecek hesabım yoktu,

Günah kervanımı pazara çekti,

yükümde ne varsa, hepsini saydı;

Ah şu şairliğim olmaz olsaydı!…

Hayal aleminde gezmem dese de,

Seni bundan böyle üzmem dese de,

Bu gece,tek hece,yazmam dese de,

sabaha çıkmadan sözünden caydı;

Ah şu şağirliğim olmaz olsaydı!…

CEMAL SAFİ

AYAK SESLERİ

Her akşam işte böyle gam gelir bana,

Benden kederli bir adam gelir bana!

Dostum değil gelen,benim garipliğim,

Dostum mu var ki bir selam gelir bana?

Zehir oldu yar elinden içtiğim kadeh

Zemzemde sunsalar,haram gelir bana!

Ağlar gönül o yemyeşil baharlara,

Meltemlerin hayali sam gelir bana!

Hüzzam olup giden o gizli yankılar,

Hala döner,makam makam gelir bana…

Toprak bu ızdırabı örtmez yarın,

Taş yağsa kubbe kubbe tam gelir bana!…

Dinler elif adım adım bu sesleri,

Her akşam işte böyle gam gelir bana…

BEKİR SITKI ERDOĞAN

En kötüsüdür yangın.
Her şeyi bir anda
Yakıp yok eder.

Bir anda
Evsiz, barksız,
Anasız, babsız
Bırakabilir çocukları.

Dalgınlığı bağışlamaz
Sönmemiş bir sigara.
Açık bırakılmış gaz lambası
Yeterlidir onun için.

Bir anda yakabilir
Kocaman ormanları.

AĞIR YARALI

Beni ta kalbimden vurdu gidişin

Bütün umutlarım ağır yaralı

Aklımdan çıkmıyor veda edişin

Bütün duygularım ağır yaralı

Dünyayı başıma yıkmışcasına

Bağrıma kurşunlar sıkmışcasına

Sanki bir savaştan çıkmışcasına

Bütün anılarım ağır yaralı

Aşkımızı verirken en son nefesi

Yıkıldı gönlümün sevda kulesi

Sırtımda sanki bir bıçak darbesi

Bütün anılarım ağır yaralı

Ayrılıp gidecek söyle ne vardı?

Sonunda aşk değil gurur kazandı

Artık mutluluğum dünlerde kaldı

Bütün yarınlarım ağır yaralı!…

üstüm başım toz içinde
önüm arkam pus içinde
sakallarım pas içinde
siz benim nasıl yandıgımı
nerden bileceksiniz

bir fidandım derildim
fırtınaydım duruldum
yoruldum çok yoruldum
siz benim neler çektigimi
nerden bileceksiniz

taş duvarlar yıkıp geldim
demirleri söküp geldim
hayatımı yıkıp geldim
siz benim neden kaçtığımı
nerden bileceksiniz

gökte yıldız söner şimdi
annem beni anar şimdi
sevdigim var kanar şimdi
siz benim niye içtigimi
nerden bileceksiniz

bir pınardım kan oldum
yol kenarı han oldum
yanıldım ah ziyan oldum
siz benim neden sustugumu
nerden bileceksiniz

ben ardımda yaş bıraktım
ağlayan bir eş bıraktım
sol yanıma boş bıraktım
siz benim kime küstüğümü
nerden bileceksiniz

Kavgayı,
bir yaprağın üzerine yazmak isterdim.
sonbahar gelsin yaprak dökülsün diye…

Öfkeyi,
bir bulutun üzerine yazmak isterdim.
yağmur yağsın bulut yok olsun diye…

Nefreti,
karların üzerine yazmak isterdim.
güneş açsın karlar erisin diye…

…Ve dostluğu ve sevgiyi,
yeni doğmuş tüm bebeklerin yüreğine yazmak isterdim.
onlarla birlikte büyüsün bütün dünyayı sarsın diye…

YILMAZ GÜNEY

Günaydın dostlarım
Amasya’dakiler İstanbul’dakiler
Düşünen başlar yaratan eller
Asya’da Afrika’da Avrupa’da
Dünyamızı güzelleştiren kollar
Özgürlük iyilik istiyen yürekler
Dünyanın herhangi bir yerinde
Çile çeken ter döken
İnsanlar için yurt için
Kinle yumruk sıkan
Özgenlik için savaşanlar
Doğmuş doğacak güneş çocukları
Düşünüp sevdiklerim görmeden
Prevert’in Barbara’sı
Gauguin’inkiler Matisse’inkiler
Özgür çingeneler adını yazmadıklarım
Topunuza candan selâm

OĞUZ TANSEL

kırgınım, saçılmış
bir nar gibiyim

sessiz akan bir ırmağım
geceden
git dersen giderim
kal dersen kalırım

git
dersen
kuşlar da dönmez, güz kuşları
yanıma kiraz hevenkleri alırım

ve seninle yaşadığım
o iyi günleri,
kötü
günleri bırakırım.

aynı gökyüzü aynı keder
değişen bir şey yok ki
gidip
yağmurlara durayım.

söylenmemiş sahipsiz
bir şarkıyım

belki
sararmış
eski resimlerde kalırım

belki esmer bir çocuğun dilinde.

bütün derinlikler sığ
sözcüklerin hepsi iğreti

değişen bir şey yok hiç
ölüm hariç.

aynı gökyüzü aynı keder.

BAHCET AYSAN