Antrenman Bilgisine Giriş

SL: 1.1, 1.2, 2.1

Mustafa Boran TÜRKMEN

22380200007

Antrenmanın Kavramı

Antrenman, idman veya egzersiz; herhangi bir alanda istenilen düzeye ulaşmak için gerçekleştirilen sistematik alıştırmaya denir. Antrenman ve idman sözcükleri Türkçede genellikle “herhangi bir spor müsabakasına hazırlık yapma” anlamında kullanılır. Egzersiz sözcüğü ise bunun yanı sıra sağlık gibi gerekçelerle yapılan kısa süreli fiziksel alıştırmaları da kapsar.

Antrenmanın Amacı

Antrenmanın amacı, bireyin fiziksel, zihinsel, psikolojik veya mekanik verimini hızla arttırmaya yönelik herhangi bir şekilde organize edilmiş eğitimidir. Sporcunun fiziksel egzersizler uygulayarak fiziksel, teknik, zihinsel, psikolojik ve moralman hazırlanmasıdır. Kas kuvvetinin artması, kas ve kemik yoğunluğunun artışı, metabolizma hızlandırma, yağ yakımı, kilo verme, sıkılaşma, hız ve çeviklik kazanma, daha esnek ve dayanıklı hale gelme, koordinasyonun gelişmesi gibi birçok

sebebi ve katkısı da vardır.

Antrenmanın Dünyadaki Gelişimi 

Antrenmanın dünyadaki gelişimi, zaman içinde sporun ve fiziksel aktivitenin daha fazla bilimsel ve profesyonel bir yaklaşıma sahip olmasıyla birlikte önemli değişiklikler yaşamıştır.

1. Antrenmanın Tarihi: Antrenmanın tarihi, antik Yunan dönemine kadar uzanır. Antik Olimpiyatlar, sporcuların fiziksel form ve yeteneklerini geliştirmelerine yönelik ilk organizasyonlardan birisidir. Antrenmanın tarih boyunca çeşitli formlarını görmüştür.

2. Modern Spor ve Bilimsel Yaklaşım: 19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında, spor bilimleri ve antrenman teknikleri üzerine yapılan araştırmalar artmıştır. Bu dönemde, antrenmanın bilimsel temellere dayalı bir disiplin haline gelmesi ve sporcuların fiziksel, teknik ve psikolojik olarak daha iyi hazırlanmaları sağlanmıştır.

3. Spor Performansı ve Teknoloji: Dünya genelindeki sporun gelişimi, teknolojik ilerlemelerin spor performansını artırma üzerindeki etkisiyle de bağlantılıdır. Sporcuların antrenman verilerini izlemeleri, beslenmelerini optimize etmeleri ve performanslarını geliştirmeleri için çeşitli teknolojik araçlar kullanmaları yaygınlaşmıştır.

Antrenmanın Türkiyedeki Gelişimi

1. Antrenmanın Tarihi: Türkiye’de antrenmanın tarihi, sporun tarihine dayanmaktadır. Osmanlı İmparatorluğu döneminde güreş, avcılık, atıcılık, okçuluk, binicilik, kılıç, ağırlık kaldırma, gürz ve topuz kullanma, cirit, tepük ve okçuluk gibi aktiviteler yapılmıştır.

2. Modern Spor ve Spor Federasyonları: Türkiye, Cumhuriyet döneminde sporun modernleştirilmesi ve kurumsallaştırılması sürecini yaşadı. Spor federasyonlarının kurulması ve sporcuların eğitimi bu dönemde önem kazandı.

3. Yüksek Performans Merkezleri: Türkiye’de son yıllarda sporcuların gelişimini desteklemek amacıyla yüksek performans merkezleri kurulmuştur. Bu merkezler, sporcuların antrenmanlarını ve fiziksel hazırlıklarını daha iyi bir şekilde yapmalarına yardımcı olmaktadır.

Antrenmanın Temel İlkeleri

1. Etkin Katılım İlkesi: Her aşamasında bir alıştırmanı bulunduğu, verilen alıştırma ile katılımın sağlanması verilen bilgi ile kazanımın öğrenilip öğrenilmediği kavramaya yarar.

2. Çok Yönlü Katılım İlkesi: sporun ve fiziksel aktivitenin herkes için erişilebilir ve katılımcı dostu olması gerektiğini vurgulayan bir yaklaşımı ifade eder. Bu ilke, sporun sadece profesyonel sporcular veya elit atletler için değil, her yaştan, yetenek seviyesinden ve fiziksel kabiliyete sahip insanlar için bir yaşam tarzı ve sağlık geliştirme aracı olarak sunulması gerektiğini belirtir

3. Bireysellik İlkesi: her sporcu veya bireyin benzersiz ihtiyaçlarını ve hedeflerini göz önünde bulundurarak antrenman programlarının kişiselleştirilmesini vurgulayan bir prensiptir. Bu ilke, her sporcu veya bireyin farklı fiziksel yeteneklere, hedeflere, deneyime, yaşa ve sağlık koşullarına sahip olduğunu kabul eder. Dolayısıyla, antrenman programlarının bu farklılıkları dikkate alarak tasarlanması gerektiğini belirtir.

4. Antrenmanın Çeşitlilik İlkesi: bir sporcu veya bireyin antrenman programının çeşitli elementleri içermesi gerektiğini vurgulayan bir prensiptir. Bu ilke, antrenmanın sıkıcı hale gelmesini önlemek, sporcunun daha iyi gelişmesini sağlamak ve yaralanma riskini azaltmak amacıyla farklı egzersizler, aktiviteler ve antrenman yöntemleri kullanılmasını önerir. Çeşitlilik ilkesi, aynı türdeki antrenmanların tekrarlanmasını önler ve sporcunun hem fiziksel hem de zihinsel olarak daha geniş bir yelpazedeki becerileri geliştirmesine yardımcı olur.

Kaynakça: 

http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=781

https://tr.wikipedia.org/wiki/Antrenman

http://web.hitit.edu.tr/dosyalar/materyaller/[email protected]