memories :)

Öğretmenliğinin yedinci yılında olan bir İngilizce öğretmeniyim. Yedi yıllık öğretmenlik hayatıma damgasını vurmuş öyle çok afili bir anım yok benim.(İçinde fazlaca hüzün olan bir tanesi dışında.) Ama yedi yıldır bitmek tükenmek bilmeyen ve hiç bir zaman da bitip tükenmemesini dilediğim sevgi seli var öğrencilerimden.

İlkokulda öğretmen olanlar bilir, nerede görürlerse görsünler heyecanla koşarak sarılan minik yürekler hiç eksik olmaz günümüzden. Bazen merdivenlerden yuvarlanacak kadar sıkı ve güçlü sarılmalardır sevgi göstergesi. Bazen öğretmenimiz “Hangimizi daha çok seviyor?” yarışmasıdır. Bazen bıkmadan her ders prenses kılığında öğretmeni resmedip masaya bırakıştır. Bazen de öğretmenler gününde gelen “İngilizceye tutunma sebebimsiniz…” mesajıdır.

Daha bir çoğu var ve umarım hep var olur. Çünkü bu meslek sevgisiz yapılabilecek bir meslek asla değil.

Bahar Eteş