Önlük

İlklerimi yaşadığım ilk görev yerim… Onlarca hatta yüzlerce anı bırakmış olsa da, bir çok duyguyu aynı anda yaşamış olduğum ve beni önlük giyme mecburiyetine iten anım… Minyon tipli, ufak tefek biri olduğumdan orta öğretim düzeyinde bir okulda çalışmanın zorluklarını öğrenciler düzeyinde bir kenara bırakıyorum, kendimi öğretmen arkadaşlarıma alıştırmam konusuda oldukça zamanımı aldı.  Okulun ikinci haftası ve benim ilk nöbetim.

Dersin başladığını belirten zil çalmış ve öğrencileri sınıflarına sokmaya çalışırken, arkamı döndüm ve birden arkamda duran, okulumuzun sert duruşuyla bilinen ingilizce öğretmenimizle karşılaştım. “Geç diyorum kızım sınıfına” diye bağırışı bütün koridoru inletmiş, benim öğretmen olduğumu farketmesi de bir kaç dakikasını daha almıştı. Ne diyeceğimi bilememiş, sadece koridorda hiç kimsenin olmamasından dolayı içime su serpilmişti. Sonrasında hocam gelip defalarca özür dilemiş, bu özürlerin sebebi de herkese açıklanmak zorunda kalmıştı. Böylece kimsenin görmediği olayı herkese anlatarak bildirmiş olmuştuk. Bu olanlar üzerine sevgili öğretmenim daha fazla özür dilememek ve beni öğrencilerden ayırabilmek için bana ilk beyaz önlüğümü almıştı.