ANILAAARRR ANILAAARR

Mesleğime dair o kadar çok anım var ki.. Her anımı daha dün gibi hatırlıyorum.. Ve aklıma geldikçe yaşadıklarım içimi sıcacık bir his kaplar, yüzümde tebessüm oluşturur.. Göreve ilk başladığım Batman İlinde ilk öğrencilerimle karşılaştığım an.. 16 yıl önce ben ailemden ayrılmış, memleketimden kilometrelerce uzakta, ürkek, yeni mezun olmuş biri olarak daha öğrenci gibi dururken karşımda bana bakan, gözleri pırıl pırıl 52 minik yüz.. Ağzımdan çıkacak sözlere bakıyorlar, beni merak ediyorlar..

Ve o ilk günden sonra her geçen gün birbirimize daha sıkı bağlanmamız, sevgiyle birbirinden güzel anlar yaşamamız.. 16 yıl geçti üstünden ve hala ilk öğrencilerim beni arar, sorar ve sınıfa girdiğim o ilk anı, üstümde ki kıyafetten saçımın şekline kadar her şeyi hatırlamaları beni çok duygulandırır.. Ardından başka okullar, başka öğrenciler, başka hayatlar ve birbirinden farklı, güzel anılar.. Ama hepsinin ortak özelliği aramızda ki o güçlü sevgi bağı.. İyiyi kötüyü birlikte paylaşmamız..

Bir de bundan 2 sene önce mezun ettiğim sınıfımı ANKARA gezisine götürdüğüm anı ve onların mutluluğunu hiç unutamam.. Sizin sayenizde hayallerimde ki şehri, Anıtkabir’i gördüm demeleri beni hep gururlandırır, mutlu eder..

Hayatıma giren her öğrencim bana yeni bir şeyler  katmıştır.. Hepsinin hayatımda ayrı ayrı önemi vardır ve iyi ki her şartta, her koşulda ki okullarda çalışıp geniş bir öğrenci mozaiği yaratmışım.. Mesleğimi ve öğrencilerimi çook seviyorumm:))