En sevdiklerim

Merhabalar, Ben Şengül Yavuz. Antalya’da ilkokulda ingilizce öğretmeniyim.Mesleğimde 12. yılımı doldurdum. Bunun ilk 5 yılı bir özel okulda geçti.Bu geçen 12 yılda okadar çok anı birikti ki,okadar çok şey de hayatıma kattı ki, bir daha şansım olsa yine aynı mesleği seçer aynı yollardan geçerdim. İlk 5 yılımı Antalya’da özel bir okulda geçirdim.İlk unutamadığım anım o yıllardan kaldı.

2006-2007 eğitim öğretim yılıydı. Bir öğle arası dinlenmek için bahçede bulunan banklara oturmuştum.Bu bankların sırtını dayama kısmı yoktu.Arka taraf da toprak alandı.Ve  bu dayanma kısmı olmayan banklar , toprak alanı çevreliyordu. Daldığım bir an da Kağan’ın sesini duydum. Kağan birinci sınıf öğrencimdi. Çelimsiz,kısa boylu tatlı bir çocuktu.” Teacher” diye bağırarak bana doğru koşuyordu( tabi jet hızıyla koştuğunu o an farkedememiştim).

Bir film karesi gibi, Kağan bana yaklaştı, yaklaştı ve final ben sırt üstü toprak zemine çakıldım.Ayaklarım bankın üstünde, Kağan da benim üstümde kaldı:)Hissettiğim dayanılmaz acı, sırtıma saplanan dallar ve taşlar yüzündendi sanırım.Kağan’ı kibarca üstümden attım:) Ama ben doğrulamadım.Etrafımdan yardım bile istemeyedim.Sesimi çıkaramayacak kadar acı hissediyordum.

Sürüne sürüne, saçım başım dağılmış , üzerim toz toprak olmuş vaziyette öğretmenler odasına gitmiştim. Hala unutamıyorum.Akşam Kağan’ın annesi aramıştı.”Kusura bakmayın” diyordu:) Kağancığım da özür diledi. Kuzumun hatası yoktu aslında.

Yıllar geçti ama ben hala unutamıyorum o anları.

İkinci unutamadığım anım ise devlete atandığım ilk yıldan kaldı.Erzurum /Horasan’da bir ortaokulda görev yapmaktaydım.Günlük hayatımda sıkça kullandığım bir kalıbı derste , çocukların dikkatini çekmek adına kullandım.

Bir öğrencime “Seni çılgın Türk” dedim. Bir öğrencim oturduğu yerden ama kesinlikle kötü niyetli olmayarak “bir Türk değiliz ” dedi.

O an ben  uygun cümleleri toparlamaya çalışırken, bir öğrencim ayağa kalktı ve ” bir Kürdüz ama Türk vatandaşıyız dedi”.O kadar etkilendim ki , hala anlatırım ve anarım o öğrencimi.

Ve tabi bir de okula gönderilmeyen kız öğrencimin ailesiyle konuşmam sonucunda okula gönderildiği ilk gün gözlerindeki ışığı asla unutamam.

İyiki öğretmenim, iyiki…..