engelsiz sevgi
by pelin aydınol
Copyright © 2018
engelsiz sevgi
Copyright © 2018
Sınıf öğretmeni olarak görev yapıyordum. Şehir değiştirmek zorunda kaldık ve bu yüzden bende özel eğitim alanına geçmek zorunda kaldım. 2014 yılında özel eğitim uygulama okulunda çalışmaya başladım. Orta ve ağır düzey grupların olduğu bir okuldu. Ve ben birinci sınıfta görevlendirilmiştim. İlk yıllar öyle zor geliyordu ki bu görev. Görev diyorum çünkü sadece yapılması gereken bir iş olarak görüyordum. Öğrencilerin yavaş ilerlemesi bana çok uzun zaman gibi geliyordu. Bazen de sanki hiç ilerlemiyorlar bende yerimde sayıyor gibi hissediyordum. Bunlar kendimi daha kötü hissetmeme sebep oluyordu.
3
Önce kendim için sonra öğrencilerim sürekli araştırıyordum. Her öğrencinin bir püf noktası vardır, mutlaka bir yerden yakalayıp ilerleyebiliriz, diye düşünüyordum. Meslektaşlarıma danışıyordum, ailelerden daha çok bilgi alıyordum. Şu var ki bunlar bana çabaladıkça batıyor hissi veriyor, sanki ben bir adım ileri gidemiyordum.
4
Derken bir gün “hiç bir şey yapmayacağım. Sadece öğrencilerimi seveceğim. Okula severek gelsinler, burada mutlu olsunlar yeter.” diye düşünerek güne başladım. Öğrencilerle birbirimize sarılıyor, öpüyor, kucaklaşıyor, dersleri böyle geçiriyorduk. Kendimi daha huzurlu hissetmeye başladım. Bir kaç gün sonra sınıf yönetimi problemleri olarak gördüğüm sorunların azalmaya başladığını fark ettim.
5
1-2 haftayı geçirdikten sonra problem davranışlarında azaldığını fark ettim. Kendi başına yemek yemeye başlayan oldu, eşleme yapmaya başlayan oldu, dil-konuşma çalışmalarına daha istekli olan oldu, etkinlik yapalım öğretmenim diyen oldu… Ben nasıl mutluyum, nasıl huzurluyum, okula nasıl istekli geliyorum anlatamam. Her güne bir etkinlik planım var. Amaçlara, alt amaçlara görev gözüyle değil çocuklarımı hayata hazırlama olarak bakmaya başladım.
6
Eğitimin sevgiyle başladığını keşfetmiştim artık. Öğrencilerim çocuklarım olmuştu. Görev değildi yaptığım. çocuklarımı hayata hazırlıyordum, hazırlıyorum. Biz olmadan, ebeveynleri olmadan yaşama tutunmayı öğreniyorlar. “Ben yapabilirim” inancını hiç kaybetmiyorlar. Ve artık biz bir aileyiz, bağları hiç kopmayacak olan.
7
Bir öğrencim problem davranışta bulunduğunda, annesi ona “Böyle yaparsan okula gidemezsin.” diyerek uyardığını anlatıyor. Okul onun için yuva, ödül :))
8
Published: Jan 24, 2018
Latest Revision: Jan 24, 2018
Ourboox Unique Identifier: OB-416508
Copyright © 2018
Skip to content