Unutmadım Öğretmenim

Öğretmenliğimin beşinci yılında Mersin Erdemli’de bir dağ köyünde okulöncesi öğretmeni olarak görev yapıyordum ve 1. dönem sonunda merkez okullardan birine tayin olmuştum. Öğrencilerimden ayrılmak zor oldu çünkü aramızda güzel bir bağ oluşmuştu.

Aradan üç yıl geçmişti ve birgün telefonum çaldı. Arayan çocuk ;

– öğretmenim beni tanıdın mı ? dedi.

Açıkçası tanıyamamıştım ve bir süre düşündüm.

-Zafer sen misin oğlum dediğimde sesinin ağlamaklı geldiğini farkettim.

Anladım ki arayan üç yıl öncesinde konuşmasında hafif problem olan ve

bu konuda onun için epeyce çaba sarfettiğim öğrencimdi.

Öğretmenim artık çok daha düzgün konuşuyorum ve size teşekkür etmek için aradım

dediği zaman artık ben de gözyaşlarımı tutamamıştım.

Ve o gün bir kez daha “iyiki öğretmenim” dedim.

Her zaman minik yüreklere dokunabilmek ümidiyle…