Komik bir anı

15 yıl önceydi. İlk atamam memleketim Amasya’nın gelişmemiş bir ilçesinin bir belediyesindeki taşımalı bir ilköğretime çıkmıştı. Belediye dediğime bakmayın aslında bildiğimiz köy sadece seçim zamanı İstanbul’da yaşayanlar akın ettiği için sayıdan dolayı belediye idi. Her gün 65 km gidip geliyordum. Bu köyün insanları çok cana yakın ve öğretmene değer veren kişilerden oluşmaktaydı ama konuşmaları kaba idi.

Çaylak öğretmenin tekiyim o zamanlar. Bir gün ders sırasında bir erkek öğrencim yanıma geldi. Sanırım 5. sınıftı. İzin isteyecekti belliydi ama bir türlü söyleyemiyordu. Ben de kendisini ifade edebilmesini istediğim için anlamama rağmen özellikle anlamamazlıktan geldim ve ısrarla  söyletmeye çalıştım. İtiraf ediyorum aynı zamanda onun o tatlı can çekişmesi de hoşuma gitmişti, çok sevimliydi. Bir türlü başaramadı.

En sonunda elini kafasının üzerine koydu ve aşağı doğru iterek “hocam südüğüm geldi işte yaaa” dedi. Tabi o an biz sınıf olarak koptuk ve elimde sadece git işareti yapabildim. Çok güldük. Neyseki oradakiler bu tarz şeylerden alınmıyordu, çocuk küçük düşmüş hissetmedi ama bu da bana ders oldu. Sonrasında nasıl izin istemesi gerektiğini hatırlattım tabi. Hatırladıkça hala tatlı bir gülümseme belirir yüzümde.