Sevilmek Güzel Şey

İlk görev yaptığım okulda kısa boylu beyaz benizli ince sesli ,Onur  adında 6.sınıf öğrencisi tatlı bir öğrencim vardı. Gözleri kocaman ve içleri ışıl ışıldı. Ağzı küçücük sanki çizgi filmlerinden çıkıp benim sınıfımı neşelendirmek için gelmişti sınıfıma. Bir sabah derste yanıma gelip “Çörek sever misiniz örtmenim.” diye sordu. Şaşırmıştım dersin ortasında sorulan bu soruya gülümseyerek ”Severim.” dedim .Amacım onun bu anlamsız sorusu karşısında mağlubiyetini bir an önce sonlandırmaktı.Derse devam ettik. Öğle arası yemekten sonraki derste Onur gelmemişti. Hasta mı birşey mi oldu diye sordum çocuklara. Kimse bilmiyordu. Dışarı çok soğuk ve yağmurluydu. Ders bitmek üzereyken kapı çaldı. İçeri elinde bir çantayla Onur girdi .Çamurlu yollarda öyle koşarak gelmişti ki topuğundan sıçrayan çamur sırtına yapışmış,pantolunu sırılsıklam ıslanmıştı. Bu ne hal Onur dememe kalmadan o kocaman gözlerini bana çevirip “Örtmenim size çörek getirdim;anam bugün ekmek yapıyo da bizim tandırda “dedi .Boğazım düğüm düğüm olmuştu.Böylesine coşkuyla getirilen armağanı ağlayarak almak olmazdı.Derin bir nefes alıp sarıldım gülümseyerek işte o küçücük bedeni ,incecik sesiyle bana bir şey öğretmişti: İnsan sevdiğine sevgisini her koşulda hissettirebilirdi…