AYTEN BİRCAN KÖPRÜ

-Evet, sana göre bir isim var` dedi ve küçük kardeşinin çiftliğini işaret etti. 
-Şu derenin karşısındaki çiftlik, komşumundur. Daha doğrusu,benim küçük kardeşime aittir o çiftlik. Geçen haftaya dek benim çiftliğimle onun çiftliği arasında bir otlak vardı.Sonra o, buldozeriyle oraya ırmak bendi 
yaptı ve şimdi aramızda, otlak yerine, çiftliklerimizi birbirinden ayıran bir dere var.Is isteyen adam, büyük kardeşin söylediklerini dikkatle dinledikten sonra sordu: 
-Benden ne yapmamı istiyorsunuz? dedi.Büyük kardeş önce kuşkusunu, sonra da kararını açıkladı: 

-Benim sana karşı yaptığım bunca haksızlığa ve söylediğim bunca kötü sözlere karşın sen, bu köprüyü yaptırarak ne denli iyi ve ne denli büyük bir insan olduğunu gösterdin, dedi ağabeyine. 
-Simdi bir büyüklük daha yap ve sen de kollarını açarak bana gel…Köprünün iki ucundan ortaya doğru yürüyen kardeşler,köprünün ortasında bir araya geldiler ve özlemle kucaklaştılar. Büyük kardeş bir ara arkasına baktığında, çantasını toplayıp, oradan ayrılmakta olan ustayı gördü. 
-Gitme, dur, bekle, diye seslendi ona. 
-Sana yaptıracağım birkaç is daha var, çiftliğimde… 
Usta gülümsedi; 
-Ben buradaki işimi tamamladım, gitmem gerek, dedi ve ekledi: 
-Yapmam gereken daha çok köprü var. Köprüleri kurabilecek gücünüz hiç eksik olmasın,Köprüleri kurduktan sonra da, yıkılmaması için sık sık bakımını yapın, yani sevdiklerinize zaman ayırın, o köprü yoluyla sık sık 
gönüllerini ziyaret edin.”