YAŞLI DEDE VE SİHİRLİ TOHUM

Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde yedi köyün birleştiği yerde mutsuz mu mutsuz, kızgın mı kızgın, öfkeli mi öfkeli üç dağ varmış. Herkes bu dağların huyunu, suyunu ve aralarındaki geçimsizliklerini çok iyi bilirmiş. Çünkü bu dağlar her zaman birbirleriyle kavga eder, köylüleri de rahatsız ederlermiş.

Bir gün yine bir kıyamet kopmuş. Ancak bu seferki diğerlerinden çok daha şiddetliymiş. Meraklanan köylüler toplanarak dağların bulunduğu yere gelmişler. Etraflarına dikkatlice bakmışlar. Ancak dağları görememişler. Meğerse kavganın hiddetinden üç dağ da yıkılıp gitmesin mi? Köylüler bu duruma çok sevinmişler.

Artık rahatça gidip nehirden balık tutabilir, çevrede yetişen meyvelerden yiyebilirlermiş. Ancak bilmedikleri bir şey varmış. Dağların öfke, kızgınlık, kötülük, sertlik ve acımasızlık gibi duyguları balıklardan, meyvelere hatta çevrelerindeki tüm yaşayan canlılara geçmiş.

Zamanla köylülerde ve diğer canlılarda kötü duygular artmaya başlamış. Köylüler bu duyguların dağlardan kaynaklandığını anlamışlar. Fakat durumu değiştirmek için ellerinden bir şey gelmiyormuş. Bu arada köylerdeki kavgalar ta uzak diyarlarda bile anlatılır olmuş. Anlatılanlar kulaktan kulağa dillendirilerek yaşlı bir dedenin kulağına kadar varmış. Bu dede kötü duyguları yok eden ağacın tohumuna sahip tek insanmış.

Dede köylülere yardım etmek için tohumu tam eline alacakken tohum yere düşmüş. O arada oradan geçmekte olan bir fare tohumu kapıp deliğine kaçmış. Dede deliğe feneri dayamış. Fenerin ışığı farenin gözlerini kamaştırmış ve fare tohumu yere düşürmüş. Dede hemen tohumu alıp bahçeye dikmiş.

Aradan üç gün geçmiş, tohum filizlenmiş. Filizlenen tohumu bir dağ keçisi yemeye başlamasın mı! Yaşlı dede hemen keçiyi kovmuş ve filizlenen tohumun etrafını kat kat çitlerle çevirmiş. Aradan bir üç gün daha geçmiş, filizlenen tohum kocaman bir ağaç olmuş.

Dede ağacın meyvelerini toplamış ve herkese dağıtmış. Bu olağanüstü ve mucizevi meyveyi yiyenler hemen normale dönmüş. Bütün köylüler dedeyi kutlamışlar. Dede bu işe çok sevinmiş. Artık bir kahraman olarak hayata gözlerini kapatabilirmiş.