Η ΠΑΣΧΑΛΙΤΣΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Κόκκινη κλωστή δεμένη

στην ανέμη τυλιγμένη.

Δώσε κλότσο να γυρίσει

παραμύθι ν’ αρχινήσει...

Μια φορά κι έναν καιρό

σε ένα λιβάδι κοντινό

συνέβη η ιστορία που θα σας πω!

Μια πασχαλίτσα που ‘χε

το όνομα Βουλίτσα

σαν πήγε στο σχολειό

γνώρισε τη Χελώνα Καβούκη

και το λαγό Γοργό.

”Πασχαλίτσα, Βουλίτσα

τι αστείο όνομα είναι αυτό;”

είπε η χελώνα Καβούκη.

”Τι θέλεις στο σχολείο μας εδώ

εσύ,ένα έντομο μικρό;”

είπε και ο λαγός.

”Μπορώ να παίξω λίγο μαζί σας

να μπω στην παρέα τη δική σας;”

είπε διστακτικά η πασχαλίτσα Βουλίτσα.

”Είσαι πολύ μικρή, έχεις και αυτά τα φτερά!

Θα μας κολλήσεις μαύρες βούλες

γι’ αυτό φύγε μακριά”,

είπε η χελώνα.

”Στο σχολείο να μην ξαναρθείς

γιατί απέναντι σου θα μας βρεις”,

συμπλήρωσε και ο λαγός.

Ο βάτραχος Λιμνάκης

αυτά βλέπει από μακριά

και σκέφτεται τι να κάνει,

αγαπητά μου παιδιά!

Στη δασκάλα να το πει

ή μήπως καθόλου

να μην ανακατευτεί;

Πάνω στη στιγμή να και η δασκάλα τους,

η κυρία Κουκουβάγια Νυχτοπούλη

που τους φωνάζει μέσα στο σχολείο

να μπούνε ούλοι.

Η χελώνα αργά και ο λαγός γοργά

στην τάξη μπαίνουν χωρίς να περιμένουν.

Η πασχαλίτσα στενοχωρημένη ακολουθεί

και σκέφτεται στη δασκάλα ή στη

μαμά της όλα να τα πει.

”Αχ, να με βοηθήσουν δεν μπορούν,

σίγουρα οι βούλες στα φτερά μου ενοχλούν!”

σκέφτεται η πασχαλίτσα μοναχή

και τελικά σε κανέναν δεν τα ομολογεί.

Την άλλη μέρα στο σχολείο ξανά

η χελώνα κοιτάει την πασχαλίτσα

υποτιμητικά.

Επίσης ο λαγός Γοργός

εμπρός της στέκεται ορθός.

Γι’ αυτό η πασχαλίτσα στο σχολείο

άλλο δεν θέλει να πάει

και μόνο από μακριά συνηθίζει να το κοιτάει.