Μια ανοιξη για ενα μονο λουλουδι🌼

Όσο τώρα

Κοίτα,

Οι ουρανοί είναι πιο καθαροί από ποτέ

Αν κοιτάξουμε ψηλά

βλέπουμε πολλά αστέρια

Ο κόσμος δεν ήταν ποτέ τόσο πράσινος

Και ένας άσπρος θάμνος γιασεμιού απλώνει

την αρχαία και μεθυστική ευωδία του

σε έναν έρημο δρόμο

Δεν υπήρξαν ποτέ

Ποτάμια σαν αυτα

με το νερό να τρέχει

έτσι, ελεύθερο και φρέσκο

Κανένας πόλεμος

και καμία μάχη

Δεν υπάρχουν όπλα

ούτε παγίδες

Ο κόσμος είναι τόσο ήσυχος

μπορούμε να ακούσουμε

τόσους χτύπους της καρδιάς

Δεν υπήρξε ποτέ Απρίλιος

σαν αυτόν

Και δεν υπήρξαμε ποτέ

εμείς ,τόσο όσο

είμαστε τώρα

Είναι παραμονή γιορτής

Είναι παραμονή γιορτής

Αγάπα με ήσυχα

Αγάπα με αργά

Είμαστε εδώ

μόνο εμείς οι δυο

Και έξω, ένας απαγορευμένος

κόσμος

Αυτό το βράδυ

είναι παραμονή γιορτής

που χτυπά την πόρτα

Χωρίς την ευθυμία των παιδιών

Όχι μόνο ο Ηλίας δεν θα έρθει, το τραπέζι είναι έτοιμο

μόνο για τους δυο μας

Ίσως τώρα

Θα διώξουμε την σκόνη

Θα ανάψουμε κεριά

Θα μας χύσεις κρασί

θα ακούσουμε ένα παλιό δίσκο

που μας άρεσε πολύ

και είναι πολύ καιρό

ξεχασμένος στο σκοτάδι

Χόρεψε μαζί μου

τώρα, αργά όπως στην αρχή

Ίσως τώρα, που η κάθε μέρα είναι ίδια με την άλλη

και είμαστε μόνο οι δυο μας

αγάπα με ήσυχα, αγάπα με αργά

Είναι παραμονή γιορτής.

Η απόσταση επαφής

Κρατάω απόσταση

απόσταση επαφής

απόσταση όρασης

απόσταση ακοής

Εκτός από τη σιωπή

και την άνοιξη

που διέρηξαν την ζωή μου

Για να μοιραστούν μαζί μου

τα μυστικά τους

Εκατό μέτρα

Εκατό μέτρα λουλούδια

Εκατό μέτρα βροχή

Εκατό μέτρα ευωδια κίτρου

Εκατό μέτρα πράσινου

Εκατό μέτρα κτίρια

Εκατό μέτρα κήπος,

σχολείων και δρόμων που είναι κλειστά

Εκατό μέτρα φύλλα που πέφτουν

Εκατό μέτρα ομορφιά

Εκατό μέτρα λογική

Εκατό μέτρα μπουμπούκια

Χιλιάδες μέτρα ελπίδας

Ας είναι μια νέα μέρα

Έχουμε μάθει 

Έχουμε μάθει

να ζούμε μαζί

Έχουμε μάθει

να μοιράζουμε τα δωμάτια

Και να μοιράζουμε τις δουλειές του σπιτιού

Έχουμε μάθει

να μοιράζουμε τις ώρες, την νύχτα

και την μέρα με την μέρα

Έχουμε μάθει να μοιράζουμε

τις λέξεις και τις σιωπές

Έχουμε μάθει να τρώμε μαζί

και να καταπίνουμε την μοναξιά

ο καθένας μόνος του

Έχουμε μάθει να μοιράζουμε

λίγο από τον εαυτό μας

ο ένας για τον άλλον

και να αφήνουμε

το περισσότερο-

Ο καθένας για τον

εαυτόν του

Μην περιμένεις

Μην περιμένεις

για μια καλύτερη χρονιά

για μια καλύτερη στιγμή

Μην περιμένεις

για μια άλλη ανατολή

Ή μια τέλεια

πανσέληνος.

Τώρα.

Και ξεχάσε

τις άλλες

εποχές

Είναι Απρίλης

Είναι Απρίλης

πεισματάρης σαν μικρό αγόρι

Με τραβάει στο δρόμο για να μου δείξει

τις δικές του πολλές μικρές σταγόνες βροχής

και τα άνθη της Άνοιξης του

Είναι Απρίλης

τρεχει μακριά απο τον φράχτη και το λιβάδι

απλώνοντας την ομορφιά του

και πηδώντας σε λακούβες με σύννεφα.

με καλεί να τον ακολουθήσω

Είναι Απρίλης μου κλείνει τα μάτια σκανδαλιάρικα

παίζει ¨κρυφτό¨ μαζί μου

μέχρι να τον βρώ

Ίσως

Ίσως

σε μια άλλη εποχή

σε μια άλλη ζωή

αν θα συναντηθούμε ξανά

ενώ είμαστε αθώοι και απλοί

θα έχουμε το κουραγιο

να αφήσουμε την καρδιά να μας οδηγήσει

σε ένα θαυμάσιο ταξίδι

Και δεν θα χαθούμε ανάμεσα στα χέρια του ρολογιού

που είναι μικρά

για να περιέχουν

αυτά που χάσαμε

Υποσχέσου μου.

Η λαχτάρα μου

Η λαχτάρα μου απλώνεται

κατά το ατελείωτο καλοκαίρι

πάνω στα κοχύλια

που άφησα πίσω,

στην  άμμο που δεν άγγιξα

Και τα κύματα που δεν

περίμεναν

Είναι σχεδόν Αύγουστος

Άσ’το.

Παρολα αυτα

είναι σχεδόν Αύγουστος

Τι καταλάβαμε, αγάπη μου,

 από αυτό το καλοκαίρι

 Στον ορίζοντα του

 κάποτε ζωγράφισα τα αστέρια

 Είχα μια θάλασσα

 Είχα ένα νησί

 Τα έχασα και τα δύο

 Είχα ένα μπουκάλι

 Mythos

Και τα τραγουδια του μπουζουκιου

που με εκαναν να χορευω

μεχρι δακρυων

Τα καλοκαιρινά μου όνειρα

Τα καλοκαιρινά μου όνειρα

 κρέμονται από ένα σχοινί

 είναι άχρωμα, χωρίς πάθος

 Μου πήρε λίγο χρόνο

 να τα παρατήσω

 Μια μια οι μέρες έπεσαν σαν ξερά φύλλα

Και η θάλασσα απομακρύνθηκε

από μένα

χωρίς να το καταλάβω

Μια μια,

έπεσα

 και

 εγώ