Aşık Veysel’le Türkü Tadında

ULUDAĞ ÜNİVERSİTESİ MÜZİK EĞİTİMİ ANA BİLİM DALI 

Lisans 2

ÖĞRETİM TEKNOLOJİLERİ ve MATERYAL TASARIM

ÖĞRETİN ELEMANI : Öğr. Gör. Şehnaz SUNGURTEKİN

HAZIRLAYANLAR

Ahmet Serdan ÖZKAN

Emirhan DEMİR

Firar Barış DİLBER

Güray ERİŞ

Mevlüt Can KAPLAN

DERS:Müzik

KONU:Aşık Veysel’in Hayatı

SÜRE:40+40

KAZANIM: Halk ozanı Aşık VEYSEL tanınır.

 ÖĞRETİM YÖNTEM TEKNİK VE STRATEJİLERİ: Sunuş yoluyla öğretim, Görseller ve videolar yardımı ile öğrencilerin dikkatini çekme, Görseller ve videolar sayesinde akılda kalıcılığı arttırma

Annesi Gülizar, babası “Karaca” lakaplı Ahmet adında bir çiftçiydi.

Veysel’in iki kız kardeşi, yörede yaygınlaşan çiçek hastalığına yakalanarak yaşamlarını yitirdi.

Ardından Veysel de yedi yaşında aynı hastalıktan dolayı iki gözünü de kaybetti.

Kendi anlatımına göre: 

Çiçeğe yatmadan evvel anam güzel bir entari dikmişti.

Onu giyerek beni çok seven Muhsine kadına göstermeğe gitmiştim. Beni sevdi.

O gün çamurlu bir gündü, eve dönerken ayağım kayarak düştüm.

Bir daha kalkamadım. Çiçeğe yakalanmıştım. Çiçek zorlu geldi.

Sol gözüme çiçek beyi çıktı. Sağ gözüme de, solun zorundan olacak, perde indi.

O gün bugündür dünya başıma zindan.

Âşık geleneğinin son büyük temsilcilerinden olan Âşık Veysel, bir dönem yurdu dolaşarak Köy Enstütüleri’nde saz hocalığı yaptı.

1965 yılında özel kanunla maaş bağlandı.

1970’li yıllarda Hümeyra, Fikret Kızılok, Esin Afşar gibi bazı müzisyenler Âşık Veysel’in deyişlerini düzenleyerek yaygınlaşmasını sağladı.

Şarkışla’da her yıl adına şenlikler yapılır.

Eserlerinde Türkçe’si yalındır.

Dili ustalıkla kullanır.

Yaşama sevinciyle hüzün, iyimserlikle umutsuzluk şiirlerinde iç içeydi.

Doğa, toplumsal olaylar, din ve siyasete ince eleştiriler yönelttiği şiirleri de vardır.

Aldanma cahilin kuru lafına
Kültürsüz insanın külü yalandır..
Hükmetse dunyanın her tarafına
Arzusu hedefi yolu yalandır..

Kar suyundan süzen çeşme göl olmaz
Gül dikende biter diken gül olmaz
Vız vız eden her sineğin bal’olmaz
Peteksiz arının balı yalandır..

İnsan bir deryadır ilimle mahir
İlimsiz insanın şöhreti zahir
Cahilden iyilik beklenmez ahir
İşlediği amel hali yalandır..

Cahil okur amma alim olamaz
Kamillik ilmini herkes bilemez
Veysel bu sözlerin halka yaramaz
Sonra sana derler deli yalandır.

Aşık Veysel Şatıroğlu

KARA TOPRAK

Dost dost diye nicesine sarıldım
Benim sâdık yârim kara topraktır
Beyhude dolandım boşa yoruldum
Benim sâdık yârim kara topraktır

Nice güzellere bağlandım kaldım
Ne bir vefa gördüm ne fayda buldum
Her türlü isteğim topraktan aldım
Benim sâdık yârim kara topraktır

Koyun verdi kuzu verdi süt verdi
Yemek verdi ekmek verdi et verdi
Kazma ile döğmeyince kıt verdi
Benim sâdık yârim kara topraktır

.........

Yıllarca aradım kendi kendimi
Hiçbir türlü bulamadım ben beni
Hayal mıyım ürüya mı bilinmez
Hiçbir türlü bulamadım ben beni

İnsan mıyım mahluk muyum ot muyum
Ekilir biçilir bir nebat mıyım
Yoksa görünüşte bir sıfat mıyım
Hiçbir türlü bulamadım ben beni

Leyla mıyım Mecnun muyum çöl müyüm
Arı mıyım çiçek miyim bal mıyım
Köle miyim bir güzele kul muyum
Hiçbir türlü bulamadım ben beni

Varlığım yokluğum bir Veysel adım
Gök kubbede kalacaktır ses kadim
Elli üç yıl kendi kendim aradım
Hiçbir türlü bulamadım ben beni

Şiirleri,

Deyişler (1944)

Sazımdan Sesler (1950)

Dostlar Beni Hatırlasın (1970) isimli kitaplarında toplandı.

Ölümünden sonra Bütün Şiirleri (1984) adıyla eserleri tekrar yayınlandı.