…İyiki Öğretmenim

Bir kış günü düştük bilinmeyen yollara, virajlı uçsuz bucaksız yolların ardından varacağım yerin belirsizliği bir yandan içimi kemirirken bir yandan da içimde kelebekler uçurtan öğrencilerime kavuşma heyecanı vardı içimde.

İşlemleri halledip hemen kavuştum minik bir okadar da koca yürekli öğrencilerime. İngilizce konuştuğumdan dolayı beni İngiliz sanmaları mı desem yoksa beni insan üstü bir varlık olarak görmelerinden mi bahsetsem bilemedim ama tek bildiğim iyiki öğretmen olduğum ve öğretmenliğe iyiki küçük bir yerde başladığım.

Yıllar sonra ağlayarak ayrıldım koca yürekli öğrencilerimden tıpkı beş yıl öncesinde yaşadığım an gibi;

ağladığımı gören bir öğrencimin dediği gibiydi “Öğretmenim buraya bir gelen ağlarmış bir de giden”