KAĞIT MENDİL

14 yıl önce ilk görev yerim olan Diyarbakır’ın Lice ilçesine umutlarımı, heyecanımı ve korkularımı yanıma alarak gittim.

Evde artı değer biçmek gibi sıktığımızda sonra nihayet okullar açıldı. Bir ilköğretim okuluna görevlendirildim.

Şansıma çok güzel bakan çocukların olduğu, benim ilk göz ağrılarım olan 2 / A sınıfına öğretmen oldum. Hepsi öyle minik öyle sevimliydiler ki …

Tanıştık ve daha ilk dakikalarda sanki uzun yıllar birlikteymişiz gibi kaynaştık. Fakirliğin hüküm sürdüğü, çocukların bazen çalıştığı bir yerdi. Bedenleri küçük yürekleri kocamandı.

Zamanla hızla akıyor onlar benden, ben onlarla öğrenerek birbirimize daha da bağlanıyorduk.

Derken 24 Kasım Öğretmenler Günü geldi.

Öğrencilerim heyacanla benim sınıfa girmemi bekliyorlardı. Biliyordum hepsi pencereden yolumu gözlüyorlardı. Beni okul bahçesinin kapısında görünce gülüşerek sınıfa doğru geri çekildiler.

Bende de tarifi mümkün olmayan bir heyecan var tabiki. Sınıfımın kapısını açtım ve ilk adımımı atınca güzel bir süpriz beni bekliyordu. Renkli kağıtlardan kesip hazırladıkları konfetileri yüzüme doğru fırlattılar sevinerek. Korksam mı sevinsem mi bilemeyen ben ilk şoku attıca teker teker öpüp getirdikleri mütevazi hediyeleri kabul ettim.

Ailesinin maddi durumu iyi, sınıfımın gözü, çalışkan öğrencilerinden olan kızım Kader …

Arkasında tutun hediyesini utanarak bana doğru şekilde uzattı. Teşekkür edip öptüm. Ama neden bu kadar üzgündü? Teneffüs zilinin çalmasını sabırsızlıkla bekledim.

Hemen Kaderimin verdiği, gazete kağıdına sarılmış paketini açtım. İçinden bir paket kağıt mendil ve bir not çıktı.Notu elime aldım ve okumaya başladım.

“Öğretmenim, ben seni çok seviyorum ama param olmadığı için hediye alamadım. Beni affet”

Affetmek mi? Ben sana nasıl kızabilirim miniğim dedim içimden ve ağlamaya başladım. Kadersiz Kadersin sen küçük kızım. Ben senin o kocaman yüreğinde öperim. Seni böyle üzen kaderi sen affedebilir misin ?

Öğretmen olmak kelimelerle anlatılamayacak kadar mükemmel bir meslek. Her an her duyguyu yaşayabileceğiniz muazzam bir serüven bence. Aldığım en anlamlı hediye oldu o “Kağıt Mendil” benim için…